Moje dziecko mieszka za granicą. Maria Winiarska radzi, jak poradzić sobie z tęsknotą

Tęsknota może mieć różne oblicza – wszystko zależy od tego, za czym lub za kim się tęskni. Najprościej można opisać to uczucie jako brak kogoś lub czegoś istotnego w naszym życiu. Jej konsekwencją jest smutek, cierpienie psychiczne i chęć jak najszybszego zaspokojenia odczuwanego braku lub pustki. O tęsknocie za dzieckiem, które wyjechało za granicę, opowiedziała w studiu Dzień Dobry TVN Maria Winiarska.
  • Tęsknota za dzieckiem - historia Marii Winiarskiej
    • Tęsknota za bliskimi osobami z rodziny
      • Tęsknota – żal po śmierci
        • Tęsknota za domem – ojczyzna i tożsamość
          • Tęsknota za ukochanym – objawy

            Więcej: 

            Tym Polakom amerykański sen się nie spełnił

            Co to jest tęsknota? Kojarzy się głównie z negatywnymi uczuciami. Mówi się, że można „usychać z tęsknoty” lub wręcz być „chorym z tęsknoty”. Żal i pustka, jaka pojawia się w sercu, utrudnia normalne funkcjonowanie, choć przycicha z upływem czasu albo w przypadku spełnienia marzenia – połączenia z bliską osobą, krajem, zwierzęciem lub nawet przedmiotem. Tęsknota za domem , dzieciństwem, ojczyzną może być również nazywana nostalgią. Ciekawym jest fakt, że w pewnym momencie historii psychiatrii tęsknotę traktowano jako chorobę psychiczną podobną do depresji.

            Zobacz też: Wiza do USA. Krok po kroku - jak ją zdobyć?

            Tęsknota za dzieckiem - historia Marii Winiarskiej

            Gościem w studiu Dzień Dobry TVN była Maria Winiarska - aktorka, żona aktora Wiktora Zborowskiego. Jej starsza córka Hanna Zborowska-Neves mieszka w Brazylii. Z Marią Winiarską porozmawialiśmy o tym, co czuje rodzic, kiedy jego dziecko mieszka na innym kontynencie. Czy taką tęsknotę można oswoić?

            Więcej: Jak poradzić sobie z syndromem pustego gniazda?

            Córka Marii Winiarskiej wyjechała do Hiszpanii w czasie studiów uczyć się języka. Tam poznała Daniela, swojego obecnego męża. Po ślubie zamieszkali w jego kraju - w Brazylii, gdzie Hania zadomowiła się już na dobre. Hania zdała egzamin państwowy z portugalskiego, pracuje jako agent nieruchomości w Fortelezie, urządza mieszkania, inwestuje w ziemię.

            Tęsknota za bliskimi osobami z rodziny

            Bliskie relacje rodzinne mogą być źródłem smutku i żalu. Przykładem może być tęsknota dziecka za mamą, która wyjechała na kilka dni lub za tatą przebywającym w delegacji. Warto dbać o regularne spotkania i częste kontakty. Poczucie bliskości z rodzicami i dziadkami pozwala przeżywać tęsknotę w mniej bolesny sposób – szczególnie dotyczy to osób starszych i samotnych.

            Tęsknota może również dotyczyć rodziców, których dzieci wyjechały za granicę - np. wybrały się tam ze względu na swojego partnera - tak jak w przypadku Marii Winiarskiej i jej córki Hani, która wyjechała do Brazylii.

            Maria Winiarska bardzo ubolewa nad tym, że nie widzi swojej córki i swoich wnuczek, ale dostrzega też zalety:

            Zalety są, ale tylko dla wnuczek. Są od razu dwujęzyczne. Rozumieją potrzebę nauki języków, przemieszczają się, podróżują - powiedziała Maria Winiarska.

            Tęsknota za domem – ojczyzna i tożsamość

            Inaczej przeżywa się również tęsknotę za ojczyzną . Dotyka ona zarówno osoby, które emigrowały z kraju, jak również Polaków urodzonych za granicą. Chęć poznania swojej tożsamości jest w naturze człowieka. Potrzeba poznania siebie i swoich korzeni miesza się z uczuciem pustki i tęsknotą za swoją ojczyzną. Ten rodzaj tęsknoty jest człowiekowi bardzo potrzebny, ponieważ bez poczucia przynależności rozwijają się w nim nieakceptowane społecznie cechy.

            Tęsknota za ukochanym – objawy

            Inny rodzaj żalu to tęsknota w związku . Kochające się osoby odczuwają brak siebie nawzajem, a co za tym idzie pustkę i smutek. To uczucie, chociaż przykre, ujawnia pewną prawdę o dobrym związku – tęskni się tylko za osobą kochaną. Z tego względu warto o tęsknocie mówić – rozmowa o niej jest tak samo wartościowa, jak wyznawanie sobie miłości. Tęsknota za ukochaną osobą jest zupełnie naturalna i sprawia, że czekamy z utęsknieniem na ponowne spotkanie. Kiedy związek zostanie niespodziewanie przerwany przez jedną ze stron, pojawia się tęsknota po rozstaniu . To niezwykle bolesne przeżycie z różnymi negatywnymi emocjami. Bardzo ciężko przeżywają ją nastolatki. Tęsknota za byłym może doprowadzić nawet do myśli samobójczych i prób ich realizacji – dzieje się tak ze względu na bardzo delikatną konstrukcję psychiczną młodych osób. Ważne jest więc, aby wspierać swoje dziecko w tym czasie i akceptować jego uczucia – pod żadnym pozorem nie należy ich negować ani nie wmawiać mu, że przesadza. 

            Uczucia dziecka są szczere, a tęsknota i smutek towarzyszą mu wówczas permanentnie. Na domiar złego są spotęgowane, ponieważ młody człowiek silniej przeżywa uczuciową porażkę. Jeśli nie radzimy sobie sami, dobrze jest zwrócić się po pomoc do psychologa dziecięcego. Pomoże on uporać się nastolatkowi z jego emocjonalnym problemem. Warto uświadomić swojemu dziecku przy tej okazji, że uczucie, którego doświadcza, zdarza się też w szczęśliwych związkach. Oczywiście inne jest jego natężenie i inaczej przeżywa się tęsknotę będąc w dobrej relacji, jednak nie można odrzucić jej świadomie, decydując się na bycie z kimś. Tęsknota i miłość są nierozłączne – jeśli tęsknimy, to znaczy, że kochamy.

            Tęsknota – żal po śmierci

            Istnieje wiele jej rodzajów. Tęsknota za ukochaną kobietą różni się od tęsknoty za ojczyzną, członkiem rodziny lub ulubionym zwierzakiem. Najbardziej bolesna jest tęsknota za kimś , kto umarł – tęsknota za rodzicami, dziadkami czy innymi członkami rodziny, którzy byli dla nas ważni. Szczególnie tragiczna jest wtedy, kiedy bliska osoba opuszcza nas nagle. Świadomość, że w tym życiu nie ujrzymy już bliskiej osoby pogłębia tęsknotę na tyle, że może stawać się ona wręcz nieznośna, a nawet prowadzić do depresji. Przeżywanie żałoby po zmarłym człowieku, którego się kochało, wymaga wsparcia i kontaktu innych bliskich osób – wtedy znacznie lżej jest przechodzić ten bolesny proces. Jeśli czujemy, że ból i pustka zaczynają znacznie utrudniać nam codzienne życie, warto również zwrócić się po pomoc do psychologa. Warto też zamieszkać z osobą cierpiącą po śmierci bliskiego – ta nieznośna cisza, na którą uskarżają się ludzie po stracie partnera, jest zagłuszana przez rozmowy, czasem nic nie znaczące, ale żałobnikowi bardzo potrzebne. Jeśli wspólne mieszkanie nie wchodzi w grę, warto codziennie dzwonić i jak najczęściej odwiedzać.

            Z biegiem lat tęsknota słabnie, żałobnik powoli godzi się z losem. Wspomnienia związane ze zmarłym wywołują szczęście i wdzięczność, żal nie jest już mocno odczuwalny.

            Więcej:

            Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN

            podziel się:

            Pozostałe wiadomości