Należy odróżnić osobowość histeryczną od nerwicy histerycznej. Jak można scharakteryzować te zaburzenia i jak je leczyć? Podpowiadamy.
Osobowość histeryczna: objawy i leczenie
Nadmierna emocjonalność i chęć skupienia na sobie uwagi otoczenia to główne cechy charakterystyczne dla jednostki z osobowością histeryczną. Zwykle osoby te są dość rozpoznawane przez resztę społeczeństwa, a diagnoza psychoterapeutyczna jest krótka. Można wyróżnić następujące objawy tego zaburzenia:
· demonstracja swoich zachowań i emocji;
· dbanie o własny wygląd i uznawanie go za środek do osiągnięcia celu;
· zachowania seksualne, flirciarskie, przesadnie uwodzicielskie, a nawet prowokujące;
· łatwość ulegania wpływom innych;
· złe samopoczucie związane z brakiem uwagi i atencji ze strony otoczenia.
Badacze szacują, że na to zaburzenie cierpi około 3% populacji, chociaż częściej dotyka ono kobiet. Mimo że ludzie z osobowością histeryczną nadmiernie wyrażają swoje uczucia i emocje, to w praktyce nie potrafią ich kontrolować i mają problemy z prawdziwą miłością do drugiego człowieka. Niektóre osoby z tym zaburzeniem mieszczą się w normie i po prostu otwarcie wyrażają siebie. Jednak pomiędzy normą a patologią jest dosyć cienka granica, przez co osoby cierpiące na to zaburzenie mają dosyć poważny problem z tworzeniem związków i cechuje je labilność uczuć, przygnębienie i uzależnienie od komplementów. Zwykle poszukuje się przyczyn tego zaburzenia w dzieciństwie, na przykład w zachowaniach i sytuacjach, kiedy:
· rodzice nie krytykują dziecka i traktują je jak „ósmy cud świata”;
· dziecko nie otrzymuje pochwał ze strony rodziców czy opiekunów, czuje się pozostawione samo sobie, mimo że pragnie atencji;
· w rodzinach, w których pojawia się problem z alkoholem lub przemocą, dziecko wyjątkowe, czarujące może pełnić rolę bufora chroniącego całą familię przed brutalnością danego członka rodziny;
· dziecko ma poczucie zbyt niskiej wartości w dzieciństwie i w okresie dorastania.
Wszystkie te zachowania mogą wpłynąć to, że dziecko histeryczne rozwinie u siebie osobowość histeryczną. Główną metodą leczenia tego zaburzenia jest psychoterapia w nurcie psychoanalitycznym lub poznawczo-behawioralnym. Możliwe jest także dodatkowe leczenie farmakologiczne, zwłaszcza gdy współwystępują także inne zaburzenia. Terapia psychologiczna powinna zostać poprzedzona dokładną diagnozą oraz wywiadem.
Nerwica histeryczna: objawy
Histeria to silna reakcja emocjonalna, która pojawia się w przypadku wyjątkowo stresujących, powtarzających się sytuacji. Nerwica histeryczna powinna zostać oddzielona od zaburzenia osobowości, ponieważ źródłem nerwicy jest rozbieżność pomiędzy wyobrażeniem a rzeczywistością. Do pewnego momentu przypisywano histerię głównie kobietom, jednak obecnie rozpoznaje się ją u obu płci, chociaż wciąż częściej u pań. Główne objawy nerwicy histerycznej są somatyczne, tj.: drgawki, zawroty głowy, ból brzucha, wymioty, kołatanie serca, czkawka, głuchota, ślepota, nietrzymanie moczu. U niektórych pojawia się także bezgłos histeryczny, gula nerwicowa (odczuwanie przeszkody w gardle, której w rzeczywistości nie ma), zaburzenia ruchowe, problemy z chodzeniem. Wszystkie te symptomy to objawy wegetatywne, których źródło jest psychiczne . Osoby z tym zaburzeniem cierpią na ataki furii, które pojawiają się, gdy dana osoba przestaje sobie radzić ze stresem i problemami. Przyczyną histerii są zdarzenia kryzysowe w życiu, urazy, frustracja, zazdrość i życie w ciągłym stresie. Zdarza się, że histeria pojawia się po śmierci bliskiej osoby, utracie pracy, rozstaniu z partnerem i wtedy objawy psychiczne „przenoszone” są na ciało, czyli na objawy somatyczne.
Nerwica histeryczna: leczenie
Pierwszym etapem zawsze jest diagnoza, ponieważ objawy somatyczne mogą odpowiadać konkretnym fizycznym chorobom. Drgawki, zaburzenia mowy czy ruchu mogą być powiązane z zaburzeniem neurologicznym. Rozpoznanie histerii stawiane jest zwykle przez psychiatrę lub psychologa. Osobom z histerią podaje się środki uspokajające, a także inne leki. Główną osią leczenia jest psychoterapia, która polega na zmianie błędnych przekonań oraz skryptów zachowania. Zdarza się, że osoby z nerwicą poddaje się hipnozie oraz treningowi emocji. Dzięki temu możliwe jest uświadomienie sobie przeżyć i zmniejszenie niekontrolowanych wybuchów emocji. Ogólnym celem takiej terapii jest usunięcie konfliktów psychicznych i lęków, które pojawiły się u pacjenta.
Zobacz film: Jak wygląda pierwsza wizyta u psychologa i seksuologa?
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN