C: Co to jest neurastenia? Szybkie tempo życia, coraz większa ilość obowiązków i panujący konsumpcjonizm sprawiają, że społeczeństwo coraz częściej szuka pomocy u lekarza psychiatry. Niezwykle częstymi dolegliwościami są różnego rodzaju zaburzenia nerwicowe, np. nerwica histeryczna, hipochondryczna, anankastyczna lub neurasteniczna. Najczęściej zdarza się neurastenia. Leczenie jest konieczne, aby móc cieszyć się dobrą jakością życia.
Nerwica neurasteniczna - objawy
Zaburzenia neurasteniczne często są mylone z inną jednostką chorobową - zespołem przewlekłego zmęczenia. Obie te dolegliwości mają wspólny objaw główny - niczym nie uzasadnione ciągłe zmęczenie. Zrozumiałym jest, że po całym dniu w pracy czy na uczelni odczuwamy zmęczenie. Wystarczy jednak dobrze się wyspać, zrelaksować lub poczytać ciekawą książkę, by zmęczenie minęło. U osób dotkniętych nerwicą neurasteniczną zmęczenie nie mija, nawet pomimo odpoczynku czy snu. Niektóre osoby w tak dużym stopniu odczuwają zmęczenie, że ich funkcjonowanie zawodowe czy społeczne jest zupełnie niemożliwe. Całkowite zniszczenie życia zawodowego i osobistego - oto, co może zrobić z nami neurastenia. Objawy tej choroby możemy podzielić na fizyczne oraz psychiczne, a czasem również poznawcze.
Nerwica neurasteniczna - objawy somatyczne:
· zawroty głowy;
· bóle mięśni, stawów, klatki piersiowej;
· bóle głowy, brzucha, zaparcia albo biegunki;
· przyśpieszony oddech;
· drętwienie lub mrowienie kończyn (parestezje);
· uczucie kołatania serca lub jego nieregularnego bicia;
· duża potliwość ciała bez powodu.
Neurastenia - objawy psychiczne i poznawcze:
· przewlekłe zmęczenie;
· zaburzenia koncentracji;
· problemy ze snem (nawet długi sen nie pozwala odpocząć);
· labilność emocjonalna;
· obniżony nastrój;
· drażliwość;
· wahania nastroju;
· duża wrażliwość na bodźce zewnętrzne (cicha muzyka może wydawać się głośna, drażniąca, zwykłe światło dzienne zbyt ostre).
Zaburzenia, w których dominują różne objawy neurasteniczne można podzielić na następujące rodzaje: nerwica hipersteniczna, hiposteniczna i asteniczna.
Nerwica hipersteniczna charakteryzuje się bardzo dużą drażliwością, zdenerwowaniem, często również agresją.
Nerwica hiposteniczna to najczęściej spotykana postać, w której dominuje zmęczenie.
Neurastenia asteniczna to stan, w którym chory, co prawda nie odczuwa ciągłego zmęczenia, ale nawet najdrobniejsze prace sprawiają, że staje się zmęczony. Zachodzi wtedy potrzeba dość częstego odpoczynku, co może zdezorganizować życie zawodowe i osobiste.
Neurastenia - przyczyny
Dotychczas nie udało się ustalić konkretnych przyczyn nerwicy neurastenicznej. Mówi się jednak, że może pojawić się ona, gdy nasz układ nerwowy jest przeciążony ilością odbieranych bodźców lub wtedy, kiedy na naszych barkach spoczywa zbyt wiele obowiązków, z którymi z czasem przestajemy sobie radzić. Podejrzewa się również, że szanse na neurastenię mogą wzrosnąć u tych osób, które w rodzinie miały przypadki tego zaburzenia.
Nerwica neurasteniczna pojawia się między 20. a 55. rokiem życia i jest bardzo często spotykana u osób zajmujących wysokie stanowiska zawodowe. Jest o wiele częściej spotykana niż nerwica histeryczna. Objawy tej drugiej są nieco inne i mogą być często brane za czyjąś cechę osobowości (nadmierne skupienie na sobie, egocentryzm, sztuczność i skłonności do przesady). Tymczasem może okazać się, że jest to nerwica histeryczna , która swoje źródło często ma w traumatycznych sytuacjach.
Nerwica neurasteniczna - leczenie u psychoterapeuty
Podstawą leczenia neurastenii jest psychoterapia. Jej rodzaj ustala terapeuta podczas pierwszej wizyty, jednak najczęściej wybiera się terapię poznawczo-behawioralną. Dla osób chorujących na zaburzenia neurasteniczne zalecana jest aktywność fizyczna oraz ćwiczenie technik relaksacyjnych. W niektórych przypadkach pożądana jest również zmiana środowiska chorego, np. gdy atmosfera w pracy jest zbyt stresująca.
Neurastenia - leki
W przypadku rozpoznania nerwicy neurastenicznej zazwyczaj nie stosuje się żadnych leków. Często jednak zdarza się, że neurastenii towarzyszą zaburzenia depresyjne. Wtedy zalecane jest przyjmowanie antydepresantów.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN
Źródło zdjęcia głównego: stevanovicigor/Getty Images