Karaś to gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych. W Polsce znany jest zazwyczaj pod trzema postaciami, jako karaś złocisty, srebrzysty oraz przede wszystkim karaś pospolity. Mimo naturalnego podobieństwa występują między tymi odmianami znaczące różnice, z którymi warto się zapoznać, jeśli jesteśmy zainteresowani połowem którejś z nich.
Karaś pospolity – występowanie, rozmiary, okres ochronny
Karasia pospolitego znajdziemy przede wszystkim w Europie z wyłączeniem głównie terenów północnych. Występuje w małych i płytkich zbiornikach wodnych. W Polsce można go spotkać przede wszystkich w zbiornikach stojących i wolno płynących, w miejscach gdzie podłoże jest mocno porośnięte i stwarza warunki do ukrycia się. Czasami karasie są również hodowane w małych gospodarstwach stawowych . Karasie są rybami mięsożernymi, ale nie drapieżnymi. Ich dieta składa się głównie z drobnych i łatwych do schwytania bezkręgowców wodnych, rzadko sięgają po rośliny.
Karaś pospolity osiąga długość do 50 cm przy wadze do 2 kilogramów, jest to zatem rybka niewielka o bardzo mocno wygrzbieconym kształcie ciała. Jej płetwa grzbietowa jest niemalże długości ciała. Posiada małą główkę z niewielkim otworem gębowym. Dominującymi kolorami jest brąz, zieleń, żółć i biel.
Dojrzałość płciową karasie pospolite osiągają w wieku 3-4 lat przy długości ciała około 8-15 cm. Tarło karasia odbywa się pomiędzy majem a lipcem, jednak mimo to karaś pospolity nie jest objęty ani wymiarem, ani okresem ochronnym, przede wszystkim prawdopodobnie ze względu na swoje powszechne występowanie i niewielkie zainteresowanie ze strony rybaków. Jedynym obostrzeniem jest dzienny limit połowu na osobę, który wynosi do 5 kilogramów. Rekord Polski w wadze złowionego karasia pospolitego to zaledwie 3,9 kilograma.
Karaś złoty – występowanie, rozmiary, okres ochronny
Karaś złoty , niegdyś błędnie nazywany w literaturze fachowej karasiem srebrzystym lub złocistym, obecnie zyskał i ugruntował sobie stałą nazwę. Mimo to rybacy często jeszcze mylą ze sobą karasia chińskiego z tzw. karasiem japońskim czyli właśnie karasiem srebrzystym.
Karaś złoty natomiast zyskał sobie również nazwę karaś chiński i od niego właśnie wywodzą się różne odmiany tzw złotych rybek akwariowych. Karaś złocisty występuje przede wszystkim w Azji (Chiny, Japonia, Korea i Wietnam), jednak można go obecnie spotkać w wielu sztucznie stworzonych przez człowieka łowiskach na całym świecie, również w Polsce. W porównaniu do karasia pospolitego, karaś chiński ma ciało w kształcie walca, jego grzbiet posiada znacznie łagodniejsze wygięcie. W ubarwieniu natomiast dominuje kolor srebrnoszary. Karaś chiński odżywia się głównie drobnymi żyjącymi przy dnie stworzeniami oraz często roślinami. W przeciwieństwie zatem do karasia pospolitego jego dieta jest w dużym stopniu wegetariańska.
Karaś złoty dojrzewa w 3-4 roku życia. Tarło karasia natomiast odbywa się na przełomie maja i czerwca kilkakrotnie. Ikra składana jest na roślinności wodnej.
Karaś srebrzysty – występowanie, rozmiary, okres ochronny
Karaś srebrzysty , nazywany inaczej często japońskim, kiedyś mylony był z karasiem złocistym i uważany za jego podgatunek. Obecnie uważa się go za autochtoniczny gatunek dorzecza Amuru, azjatyckiej rzeki leżącej przede wszystkim na terenie rosyjskim. Obecnie karasia srebrzystego można spotkać również między innymi w Europie, na Syberii czy też w zlewiskach Morza Czarnego oraz w sztucznych hodowlach jako gatunek introdukowany.
Z wyglądu przypomina raczej karasia chińskiego. O różnicach między nimi decyduje przede wszystkim ubarwienie. Karaś japoński grzbiet ma stalowogranatowy a boki srebrne lub srebrnoszare. Karaś srebrzysty jest również jeszcze mniej wygrzbiecony od karasia złocistego, natomiast główna krawędź górnej płetwy wygląda nieco na ściętą. Karasie srebrzyste osiągają długość przeciętnie od 15 do 35 cm przy masie do 1,5 kilograma.
Pożywieniem karasia srebrzystego są bezkręgowce żyjące przy dnie zbiornika wodnego oraz rośliny. W przypadku karasia japońskiego rozmnażanie na terenie Polski i Europy stanowi niemałą ciekawostkę. Większość populacji poza terenem autochtonicznym to samice. W związku z tym w rozmnażaniu karasi biorą udział samce innych gatunków jako swego rodzaju katalizatory do zajścia swoistej partenogenezy. Tarło odbywa się zwykle między majem a lipcem.
W Polsce karaś japoński nie odgrywa szczególnej roli w gospodarce i nie jest też popularny wśród rybaków, mimo dobrego mięsa. Uważa się go najczęściej za tak zwany chwast rybny. Nie posiada ani okresu ani wymiaru ochronnego.
Karasie – jak złowić?
Do połowu karasia często poleca się użycie zanęty na karasie , trzeba jednak pamiętać, że nie w każdym miejscu w Polsce jest to dozwolone. Metodą pewną na tę rybę, niezależnie od gatunku, będzie zawsze żywa przynęta na karasia w postaci drobnych robaków, najlepiej białych, rzuconych na samo dno, gdzie żerują karasie. Należy pamiętać, że karaś jest rybą niezwykle silną i waleczną, ale również nieufną. Trzeba zatem zachować cierpliwość i ostrożność. Nie szarpać zbyt szybko za wędkę, tylko poczekać aż żyłka zacznie nam uciekać – to będzie niechybny znak, że karaś złapał przynętę!
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN