Skoki przez przeszkody to jedna z popularniejszych dyscyplin jeździeckich. Zazwyczaj pierwsze zawody początkującego adepta jeździectwa to właśnie zmagania na parkurze. Oczywiście niezbędne jest właściwe przygotowanie i opanowanie podstawowych umiejętności pracy z koniem.
Pierwsze przeszkody – kiedy zacząć naukę skoków?
Przeszkody dla koni i jeźdźców wykorzystuje się na różnych etapach treningu, dopasowując je do aktualnych umiejętności jeździeckich i możliwości wierzchowców. Zanim jednak trener pozwoli skakać przez przeszkody , musi dopilnować, aby każdy z jego uczniów opanował podstawy powodowania koniem (czyli samodzielne prowadzenie zwierzęcia po wyznaczonym torze). Ponieważ parkur pokonuje się w galopie, utrzymanie się jeźdźca w tym dość szybkim chodzie jest warunkiem koniecznym do rozpoczęcia dalszej nauki. Ponadto ważna jest równowaga, zachowanie właściwej sylwetki, a także – nie ma co ukrywać – odwaga. Nawet niewielka przeszkoda widziana z grzbietu konia potrafi zrobić duże wrażenie, dlatego skakanie przez przeszkody na początku zaczyna się od pracy na ułożonych płasko na ziemi drążkach.
Skoki przez przeszkody to nauka przede wszystkim właściwego zaplanowania trasy i umiejętnego doprowadzenia konia do przeszkody, aby ten był w stanie pokonać ją bez żadnych błędów. Niestety nawet najlepszy wierzchowiec–profesor, jeśli nie zostanie dobrze pokierowany przez dosiadającego go jeźdźca, może nie dać rady sprostać zadaniu. Dlatego, rozpoczynając treningi skokowe, nigdy nie należy zapominać o kasku i specjalnej kamizelce ochronnej, które zabezpieczają korpus i głowę w momencie upadku.
Przeszkody jeździeckie – stałe i ruchome
Przeszkody jeździeckie poza wysokością różnią się także stopniem skomplikowania. O ile klasyczna przeszkoda na parkurze jest ruchoma, a koń na skutek błędu może spowodować zrzutkę, przeszkody terenowe są stałe, przez co technicznie trudniejsze do pokonania. Klasyczne stojaki na przeszkody wykonane są z lekkich materiałów, aby można je było łatwo przenosić i ustawiać, a jednocześnie minimalizują ryzyko możliwych kontuzji zarówno konia, jak i jeźdźca przy ewentualnym upadku. W przypadku popełninego błędu nawet szeroka przeszkoda na parkurze (okser lub triple-bar) po prostu rozpadnie się na poszczególne elementy. Przy przeszkodach crossowych jest to niemożliwe, dlatego na pierwszym etapie każdy jeździec uczy się skakać przez mniejsze i ruchome tzw. stacjonaty i krzyżaki.
Przeszkody crossowe ustawiane są na terenie otwartym (w dyscyplinie WKKW – Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego). Od zawodników wymaga się pokonania znacznie dłuższej trasy niż na parkurze, a dodatkowo właśnie skoków przez specjalnie zbudowane bankiety, rowy z wodą czy tzw. przeszkody naturalne np. pnie drzew itp. Koń musi wykazać się nie tylko niebywałą kondycją fizyczną, ale również odwagą. Jeździec natomiast powinien tak zaplanować właściwe tempo na trasie, aby jego wierzchowiec przeszedł pozytywnie końcową kontrolę weterynaryjną.
Skoki przez przeszkody – klasy
Skoki przez przeszkody , jeśli chodzi o konkursy, dzielą się na poszczególne klasy .
· Początkujący zaczynają od poziomu LL – jest to najniższa klasa, w której tor jest bardzo prosty, a wysokość przeszkód niewielka – maksymalnie do 90 cm. Często są to konkursy organizowane dla najmłodszych dzieci i młodzików startujących na kucach i małych koniach.
· Klasa L (wysokość od 100 do 105 cm) to pierwszy z poważniejszych konkursów dla juniorów i młodych jeźdźców, ale też konkurs, w którym bardziej doświadczeni zawodnicy biorą udział ze swoimi nowymi końmi, które dopiero wdrażają w trening skokowy. Podobnie jak kolejna klasa P (wysokość 110 do 115 cm) i N (wysokość 120 do 125 cm).
· Najtrudniejsze konkursy rozpoczynają się od klasy C (130 do 135 cm), CC (140 do 145 cm) i CS (150 do 155 cm). Wymagają bardzo dobrego wyszkolenia koni i jeźdźców, ponieważ każdy najmniejszy błąd, poza przegraną, może wiązać się z poważnymi konsekwencjami dla pary zawodnik – koń.
Odległość między przeszkodami jest często wyznacznikiem trudności postawionego parkuru. Podaje się ją zarówno w metrach, jak i tzw. fulach . Jedna fula to jeden pełny krok galopu konia, który może wynosić od 2 do 4 metrów (w zależności od wielkości zwierzęcia i rodzaju galopu – zebrany, roboczy, wyciągnięty). Trudność polega na tym, aby jeździec, zapoznając się z ustawionym parkurem, nie tylko znał możliwości swojego konia i długość jego wykroku, ale potrafił zaplanować, przed którą przeszkodą powinien skrócić, a przed którą wydłużyć fulę galopu, aby pokonać trudne kombinacje. Skoki przez przeszkody tak naprawdę są bardzo techniczną konkurencją, a im wyższy poziom, tym wymagane są większe umiejętności. Dlatego też na pytanie, jak skakać przez przeszkody na koniu , nie ma jednoznacznej odpowiedzi, ale z pewnością liczy się wyszkolenie jeźdźca i doskonała znajomość możliwości konia.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN