Objawy zatrucia muchomorem sromotnikowym
Jedna pomyłka popełniona w lesie czasem prowadzi do bolesnych zatruć pokarmowych, a nawet do śmierci. Tak dzieje się właśnie w przypadku muchomora sromotnikowego. Trudno jest jednak postawić diagnozę, ponieważ grzyb nie posiada charakterystycznego smaku ani zapachu. Według badań śmiertelność po zjedzeniu tego grzyba wynosi nawet 95%.
Objawy zatrucia muchomorem sromotnikowym
Jak wygląda zatrucie muchomorem sromotnikowym ? Charakteryzuje się ono tzw. długim okresem utajenia, co oznacza, że pierwsze objawy odnotowuje się 8-12 godzin po jego spożyciu – do tego czasu toksyny przedostają się do krwi. Objawy zatrucia są w dużym stopniu uzależnione od ilości spożytego grzyba oraz od toksyn, które się w nim znajdowały. Należy zaznaczyć, że im dłużej objawy są utajnione, tym zatrucie jest groźniejsze dla człowieka.
Pierwsze objawy zatrucia muchomorem sromotnikowym to zawroty i bóle głowy, oprócz tego pojawiają się także:
· nudności,
· wymioty,
· bóle brzucha,
· przyspieszone tętno,
· biegunka,
· problemy z oddychaniem.
Zdarza się, że po pewnym czasie samopoczucie ulegnie poprawie, jednak nieco później wątroba zostaje poważnie uszkodzona. Następuje druga faza zatrucia, którą można poznać po:
· osłabieniu,
· żółtaczce,
· krwawieniu z różnych otworów ciała,
· skazie krwotocznej,
· wylewach podskórnych,
· zaburzeniach świadomości (które prowadzą nawet do śpiączki).
Następnie destrukcji mogą ulec nerki oraz układ krążenia. Same objawy uszkodzenia wątroby najbardziej nasilone są 4 lub 5 dni po zjedzeniu muchomora. Może wtedy dojść do śmierci, której bezpośrednią przyczyną jest zazwyczaj: skaza krwotoczna, śpiączka lub niewydolności krążenia.
Tego rodzaju zatrucie, z jego objawami i konsekwencjami, dotyczy nie tylko muchomora sromotnikowego, ale i jego białych odmian, czyli muchomora wiosennego, jadowitego oraz cytrynowego. Na zatrucie muchomorem sromotnikowym najbardziej narażone są dzieci – a maluchom, warto zaznaczyć, nie powinno się podawać żadnych grzybów do 10. roku życia.
Zatrucie muchomorem sromotnikowym – leczenie
W przypadku podejrzenia zatrucia muchomorem sromotnikowym, chora osoba natychmiast powinna udać się do lekarza, gdzie na początku przeprowadzone zostanie płukanie żołądka. Nie należy w takich sytuacjach pozbywać się swoich wymiocin – przydadzą się one do badania mikologicznego. Pacjentowi podaje się w tym czasie duże ilości węgla aktywowanego.
Jeżeli objawy wystąpiły u danej osoby wiele godzin później, należy natychmiast udać się do szpitala. Leczenie może być bardzo trudne i nie zawsze przynosi ono pożądane efekty. W przypadku nieodwracalnego uszkodzenia wątroby, czasem jedynym ratunkiem jest jej przeszczep. Jeśli zatrucie nastąpiło na skutek niewielkiej dawki toksyny, przeszczep ten nie jest jednak potrzebny – pacjent przeżyje bez jego wykonywania.
Muchomor sromotnikowy – cechy charakterystyczne
W przypadku muchomora sromotnikowego, zatrucie zazwyczaj pojawia się w wyniku pomylenia go z innymi grzybami. Z wyglądu podobny jest do: czubajki (kani), jadalnej gąski oraz gołąbka zielonego.
Muchomora sromotnikowego najłatwiej spotkać w lasach liściastych w okresie od lipca do października. Kapelusz na początku jest wypukły, później zaś staje się płaski, a jego odcień jest zielonkawy lub oliwkowo-zielonkawy Średnica gładkiego kapelusza wynosi 7-15 cm, a na jego powierzchni czasem pojawiają się białe łatki. Blaszki mają zawsze kolor biały. Wysokość trzonu to zazwyczaj 5-11 cm, występuje on w kolorze bieli lub zieleni z zygzakowatym wzorkiem. Co więcej, u góry trzonu można zauważyć pierścień, podstawa zaś jest niewidoczna, ponieważ znajduje się przy ziemi, w kulistej pochewce.
W jaki sposób można odróżnić muchomora sromotnikowego od innych grzybów? Przede wszystkim:
· czubajki (kanie) mają kapelusz z szorstką powierzchnią, nie mają zaś pochwy,
· gąska posiada żółty trzon i blaszki,
· gołąbek zielony nie posiada pochwy ani pierścienia.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN