- Co to znaczy grzeczne dziecko?
- Zasady dobrego zachowania dla dzieci
- Dobre wychowanie, savoir vivre podstawowe zasady
Zobacz też: Co zrobić, kiedy dziecko przeklina?
Co to znaczy grzeczne dziecko?
Współcześnie grzeczne dziecko bardzo często postrzegamy jako te, które zawsze siedzi cicho i bezwzględnie słucha się dorosłych.
Trenerka umiejętności wychowawczych już na wstępie zaznaczyła, że bardzo nie lubi oznaczenia grzeczne, niegrzeczne dziecko, bo ono nic nie znaczy, a niestety wrzuca w pewne ramy.
Częściej słyszę, że dziecko jest niegrzeczne niż że jest grzeczne. Niestety taka ocena etykietuje dziecko, jak i pośrednio jest to skierowane w kompetencje rodziców.
-zaznaczyła Marta Bąkowska.
Oczywiście dziecku należy wpoić dobre maniery, ale nie wolno przesadzać. Nauczenie dziecka dobrych manier nie może wiązać się z ograniczaniem go w jakikolwiek sposób czy dawaniem mu zakazów. Chodzi o to, aby wpoić, że dobre maniery dla dzieci to nic trudnego, a wręcz przyjemnego i pozwala pokazać się z dobrej strony. Przede wszystkim trzeba nauczyć dziecko zachowywać się w taki sposób, aby swoją zabawą, dziecięcą radością i dokazywaniem, nie przeszkadzało innym osobom. Oto savoir vivre dla najmłodszych!
>>> Zobacz też: Dzieci same w domu. Kiedy dziecko jest na to gotowe?
Zasady dobrego zachowania dla dzieci
Istnieje kilka zasad bon tonu dla dzieci, które należy wpajać już od najmłodszych lat. Dobrze, aby w savoir vivre przedszkolaka znalazły się poniżej wymienione zasady. Szczególnie ważną chwilą, kiedy należy uczyć dziecko takich zasad, jest pójście do szkoły. Wtedy właśnie dziecko doświadcza pierwszych sytuacji społecznych i zaczyna intensywną naukę funkcjonowania w środowisku.
Dobre wychowanie, savoir vivre podstawowe zasady:
1. Używanie słów “dziękuję”, “przepraszam” i “proszę”. Te słowa są stosowane przez dorosłych mechanicznie. Jest to absolutna podstawa dobrych manier dla dzieci i dla dorosłych. Należy dziecko nauczyć, w jakich sytuacjach mają być używane te słowa, a później obserwować zachowanie dziecka i reagować – przypominać, że ma powiedzieć np. dziękuję do sprzedawcy w sklepie po zakończeniu zakupu lub przeprosić, kiedy niechcący (lub chcący) narozrabiało. Oczywiście sami rodzice muszą często używać tych zwrotów, bo dziecko najlepiej uczy się przez naśladownictwo.
>>> Zobacz też: Czy starsze rodzeństwo powinno opiekować się młodszym?
2. Wulgaryzmy – absolutnie zakazane! Zasady dobrego wychowania dziecka mówią o tym, że nie może używać słów wulgarnych. Przeklinające dzieci najczęściej wynoszą wzory ze swoich domów, a więc zarówno mama, jak i tata muszą bezwzględnie oduczyć się przeklinania. Dziecko musi zostać uświadomione, że są to brzydkie słowa i używanie ich nie dobrze świadczy o drugiej osobie. Dziecko może nauczyć się przeklinania w szkole, trzeba więc przestrzec je, że rówieśnicy mogą przeklinać, ale że jest to bardzo niegrzeczne i bardzo źle świadczy o dziecku!
3. Powitanie i pożegnanie. Dziecko musi nauczyć się, że mówienie do spotkanych znajomych “dzień dobry” lub “do widzenia” jest absolutną koniecznością i społecznym standardem. To podstawowa zasada savoir vivre dla dzieci . Trzeba pamiętać, że przez pryzmat zachowania dziecka mogą być oceniani również rodzice. Mówienie “dzień dobry” i “do widzenia” jest koniecznością i trzeba praktykować to zawsze – bez względu na samopoczucie, humory malucha i pogodę. Oczywiście również rodzice nie mogą zapominać o odpowiednim witaniu i żegnaniu się. Warto również nauczyć dziecko uśmiechania się w czasie powitań.
4. Kłopotliwa fizjologia – absolutnie podstawową zasadą bon tonu dla dzieci jest uświadomienie, że takie czynności jak: zanieczyszczanie powietrza czy głośne odbijanie po jedzeniu, są społecznie niedopuszczalne. Nawet, jeśli nie uda się powstrzymać odruchu, dziecko zawsze musi przeprosić. Dziecko musi być również nauczone zasłaniania buzi w czasie kichania czy kaszlu.
5. Rozmowa dorosłych – dziecko należy nauczyć, że w czasie gdy dorośli rozmawiają, nie wolno im przerywać ani przeszkadzać. Dopiero po zakończonej rozmowie, dziecko może przyjść do rodzica z informacją, którą chciało powiedzieć. Jeśli jednak dzieje się coś pilnego i maluch musi przerwać rozmowę dorosłych, należy poinstruować go jak to zrobić – czyli zanim powie się ważną informację, najpierw musi powiedzieć “przepraszam mamo, muszę powiedzieć coś ważnego”. Savoir vivre dla najmłodszych i nawet dorosłych mówi, że nie wolno nikomu przerywać wypowiedzi ani wchodzić w słowo, a jeśli już jest taka konieczność, należy najpierw przeprosić.
>>> Zobacz też: Jak rozmawiać z dzieckiem o seksie? Radzi Alicja Długołęcka.
6. Komentarze i uwagi – dziecko musi być nauczone, aby publicznie nie wyrażać komentarzy na temat osób, rzeczy i miejsc, w obrębie których się znajduje. Oczywiście może to robić pod warunkiem, że są to komentarze nacechowane dobrze – jest mile widziane, kiedy dziecko mówi komplement osobie spotkanej na ulicy, lub jeśli wyraża zachwyt widokiem, pysznym jedzeniem czy ładnie urządzonym wnętrzem. Jest to wtedy dla otoczenia bardzo miłe i dziecięcy savoir vivre akceptuje takie sytuacje. Gorzej, kiedy dziecko w tramwaju pokazuje palcem na jedną z osób i mówi “mamo, zobacz jaka gruba pani!”. Takie zachowania są niedopuszczalne. Dodatkowo sami dorośli niech lepiej nie wypowiadają przy dziecku nieprzyjemnych komentarzy na temat drugiej osoby i danej sytuacji. Trzeba też bardzo uważać, co się mówi w domu – dzieci słuchają i rozumieją więcej, niż się może wydawać. Niezręcznie by było, gdyby w czasie rodzinnej kolacji dziecko, w reakcji na komentarz mamy w sprawie ładnej sukienki cioci, powiedziało: “mamo, ale ostatnio mówiłaś, że ciocia jest gruba i wygląda brzydko we wszystkim”.
Więcej: Jak pokonać nieśmiałość u dzieci? Porady
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN