Biorąc pod uwagę skalę problemu, jakim są zaburzenia nerwicowe u dzieci, rodzice powinni posiadać odpowiednią wiedzę, w jaki sposób rozpoznać nerwicę u swojego smyka. Niewłaściwe postępowanie w takich sytuacjach może doprowadzić do poważnego zaostrzenia zaburzenia i pojawienia się silnej nerwicy. Jej objawy skutecznie utrudniają wychowanie dziecka i jego rozwój. Konieczna może być nawet hospitalizacja w szpitalu psychiatrycznym na oddziale dziecięcym. Jakie są objawy nerwicy u dzieci?
Wiek dziecka
Najwcześniej nerwica pojawia się u dziecka w wieku ok. 2 lat. Wtedy właśnie mały człowiek zaczyna odczuwać emocje i rozróżniać je. Dziecko często nie rozumie swoich emocji i nie potrafi ich prawidłowo wyrazić. Bardzo ważne jest więc, aby pomagać mu oswajać się ze swoimi uczuciami i nauczyć go ich wyrażania.
Kolejnym wiekiem, kiedy nasze dziecko może dotknąć nerwica, jest wiek dojrzewania. Szalejące hormony, zmiany w dotychczasowym wyglądzie, konflikty z rodzicami i rówieśnikami również mogą powodować nerwicę u nastolatka.
Nerwica - objawy somatyczne
Somatyczne objawy nerwicy u dzieci są nieco inne niż u dorosłych. Dziecko narzeka na częste zaparcia lub biegunki, zdarzają się również wymioty oraz gorączka. Dodatkowo mogą pojawić się alergie skórne i pokarmowe, kłopoty ze snem i apetytem.
Dziecko również odczuwa różnego rodzaju bóle, kołatanie serca lub pojawia się u niego drżenie kończyn, nie musi być to jednak od razu nerwica. Objawy fizyczne mogą wskazywać również na chorobę somatyczną, dlatego konieczne jest, aby zgłosić się z problemem do lekarza rodzinnego.
Nerwica u dzieci - objawy ze strony poznawczej i psychicznej
Znerwicowane dziecko, podobnie jak osoba dorosła, wciąż odczuwa lęki przed różnymi sytuacjami, przemiotami, zwierzętami. Bardzo częste są u dzieci lęki przed ciemnością, zwierzętami i samotnością. Dziecko staje się płaczliwe, często się złości, budzi się w nocy lub nie może zasnąć. Może nastąpić regres rozwoju - wtedy nerwica powoduje, że maluch zapomina słów lub aktywności, których zdążył się nauczyć. Dziecko może nie chcieć chodzić samo spać, bać się odosobnienia, odmawiać chodzenia do przedszkola. Rodzice dzieci z nerwicami również często skarżą się na agresywność ich pociech. U starszych dzieci, między 4. a 6. rokiem życia, następuje intensywny rozwój układu nerwowego, dlatego też objawy mogą być różne. Pięciolatek z nerwicą może zacząć się jąkać, istnieje również zagrożenie pojawienia się tików nerwowych. Dziecko nie wyraża chęci nauki nowych rzeczy, jest apatyczne, smutne, woli bawić się samo niż z rówieśnikami.
Objawy depresji i nerwicy u dzieci w tym wieku są bardzo podobne i należy niezwłocznie zasięgnąć porady pediatry, jeśli widzimy, że z naszym dzieckiem dzieje się coś niedobrego. Żadne forum ani artykuł w Internecie nie będą w stanie postawić prawidłowej diagnozy oraz wskazać metod leczenia nerwicy u dzieci.
Leczenie zaburzeń nerwicowych - jak pomóc dziecku?
Jeśli zauważymy objawy nerwicy u dziecka, najlepiej jest od razu udać się do psychiatry dziecięcego. Nieleczone zaburzenia psychiczne u dzieci mogą poważnie wpłynąć na ich rozwój intelektualny i emocjonalny. Możemy równocześnie sami podjąć kroki, dzięki którym nasz maluch poczuje się lepiej. Bardzo ważne jest odpowiednie reagowanie na objawy nerwicy.
Gdy dziecko boi się spać samo w swoim pokoju, nie wahajmy się zostać z nim dopóki nie zaśnie, bardzo ważne jest wtedy, aby stworzyć mu atmosferę bezpieczeństwa. Pomogą w tym czułe gesty, czytanie wesołych bajek lub opowiadanie historii.
Jeśli dziecko, nawet już starsze, boi się ciemności, pod żadnym pozorem nie wyśmiewamy się z niego i nie oceniajmy. Takie zachowanie z naszej strony może sprawić, że pojawią się objawy silnej nerwicy. Warto zainstalować w pokoju dziecka malutką lampkę, która bardzo delikatnie oświetli pomieszczenie.
Podobnie jest w przypadku nocnego moczenia. Nie wolno śmiać się z dziecka w takiej sytuacji, a szczególnie poniżać go przy innych (mówienie przy dziecku do babci, znajomych lub koleżanek, że znowu się zsikało sprawi, że dziecko będzie się bardzo wstydzić, a problem jeszcze bardziej się pogłębi).
Gdy nasza pociecha jąka się, konieczna jest współpraca z logopedą, a później wspólne ćwiczenie wymowy w domu.
Dobry wpływ na leczenie nerwicy u dzieci ma zabawa z rówieśnikami oraz dawanie dziecku różnych małych obowiązków, tak aby czuło się potrzebne. Chwalmy dziecko za dobrze wypełnione zadania - to doda mu motywacji i pomoże zwalczyć stres.
Przede wszystkim rozmawiajmy, nie szczędźmy czułości - przytulania i głaskania. Pozwólmy dziecku opowiadać o swoich stresach, obawach i codziennych przeżyciach, pokazując mu, że w pełni je akceptujemy i kochamy. Szczera i pełna miłości rozmowa z rodzicem nie tylko pomoże pokonać nerwicę, ale również wzmocni więź między wami.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN