C: Święty kot birmański to synonim zrównoważonego charakteru. Koty birmańskie są spokojne, ale nie stronią od zabaw i nie są powolne. Są także towarzyskie, ale nie nadmiernie wylewne. Lubią głaskanie i pieszczoty, ale potrzebują od czasu do czasu odrobiny spokoju i samotności. Ponadto ceni się je za wyjątkowy wygląd – charakteryzuje je długa jedwabista sierść, spokojne spojrzenie, puszysty ogon i uroczy pyszczek na niewielkiej, trójkątnej głowie. Birmański kot to zwierzę zrównoważone, przyjacielskie i dystyngowane – to arystokrata z Azji Południowo-Wschodniej.
Nagłówek 2: Święty kot birmański – legenda
Legenda głosi, że mnisi w klasztorze w Birmie oddawali cześć bogini o szafirowych oczach Tsun Kyan-Kse w towarzystwie kotów o białej sierści i żółtych oczach. Wierzono, że dusza mnicha po jego śmierci wcielała się w kota, a potem odradzała się w ludzkim ciele.
Zgodnie z legendą biała sierść świętych kotów birmańskich została zmieniona w wyniku cudownego zdarzenia, które miało miejsce po napadzie na świątynię w Birmie. Wtedy to zabity został najwyższy mnich, a jego ciało leżało u stóp posągu bogini Tsun Kyan-Kse. Kotka mnicha o imieniu Sinh wskoczyła na ciało swojego pana, a sierść na jej nogach zmieniła kolor na czarny. Białe pozostały jedynie łapki kotki, które dotykały ciała mnicha – na znak czystości. Oczy kota miały wtedy zmienić kolor na szafirowy (jak oczy bogini). Legenda głosi, że bogini dała mnichom siłę na odparcie ataku napastników. Dzień po zdarzeniu wszystkie koty birmańskie w klasztorze wyglądały jak Sinh.
Nagłówek 2: Święty birmański kot – hodowla i pochodzenie
Pierwsze koty w Europie pochodziły z Birmy. W 1919 roku para birmańczyków została wysłana do Francji. Rasę uznano w 1925 roku. W 1950 ustanowiono oficjalną nazwę rasy – kot święty z Birmy. Do Stanów Zjednoczonych koty birmańskie dotarły w 1959 roku, a do Wielkiej Brytanii w 1964.
Hodowla kotów birmańskich została zatrzymana w czasie II wojny światowej. Na nowo rozpoczęto ją już po wojnie. Rok 1955 uznaje się za przełomowy – wtedy nastąpił wzrost liczby świętych kotów z Birmy. Za kraj, z którego pochodzą współczesne koty birmańskie, uznaje się Tajlandię.
Hodowla świętych kotów birmańskich przebiegała z udziałem kotów perskich, syjamskich oraz europejskich krótkowłosych, a także, prawdopodobnie, persów srebrzystych tabby i rudych pręgowanych kotów europejskich.
Nagłówek 2: Jak wyglądają koty birmańskie?
Waga kotów birmańskich wynosi od 3 do 6 kg. Kotki z reguły są znacznie mniejsze od kocurów. Ich sylwetka jest dobrze umięśniona i silna, ale nie ociężała. Budowa ciała jest krępa, odrobinę wydłużona. Głowa ma kształt trójkąta, uszy są niewielkie.
Charakterystyczne dla kotów birmańskich są ich okrągłe duże oczy koloru szafirowego – ciemnobłękitnego.
Sierść birmańczyków jest półdługa, gładka, miękka i jedwabista. Umaszczenie może być różnorodne – uznane są aż 22 wersje maści świętych kotów z Birmy. Koty te są w większości białe lub kremowe, mają ciemniejsze pyszczki, uszy, łapki i ogon. Pojawia się także cieniowanie na grzbiecie. Charakterystyczne są tak zwane skarpetki, czyli biała sierść na łapkach.
Nagłówek 2: Kot birmański – charakter
Koty birmańskie są przyjacielskie i przymilne . Nie są agresywne ani głośne. To połączenie spokoju i wesołego usposobienia. Doskonale nadają się do domów i mieszkań, dla seniorów i dzieci. Dobrze czują się w towarzystwie ludzi i innych zwierząt, jednak najlepiej odnajdują się wśród innych świętych kotów birmańskich.
Birmańskie koty są inteligentne, łatwo się uczą, a do tego są ciekawe świata. Większość osobników jest ufna, choć zdarza się, że niektóre koty są zdystansowane wobec nieznajomych. Nie sprawiają problemów wychowawczych, choć zdarza się, że niektóre osobniki są uparte. Poza tym nie hałasują, rzadko miauczą.
Koty birmańskie , mimo iż są spokojne, bardzo lubią zabawy i towarzystwo. Pupilowi należy zapewnić odpowiednią dawkę ruchu i rozrywki, a także nie zostawiać go samego na długie godziny. Potrafi stworzyć silną więź z człowiekiem.
Jak na święte koty przystało, każdy birmańczyk jest elegancki i dostojny. Charakteryzuje go gracja, lekkość i zwinność.
Nagłówek 2: Kot birman – pielęgnacja i zdrowie
Birmańskie święte koty są z reguły zdrowe i silne. Choroba, która czasem dotyka niektóre osobniki, to kardiomiopatie – wada serca.
W rutynowej pielęgnacji należy pamiętać o takich czynnościach, jak:
· kontrola uszu,
· przycinanie pazurów,
· czesanie sierści raz w tygodniu.
Nagłówek 2: Kot birmański a ragdoll
Kot birmański bywa porównywany z kotem rasy ragdoll. Osobniki obu ras mają podobny charakter i są do siebie nieco podobne wizualnie.
Ragdolle są bardzo ufne i przyjacielskie. Z tego powodu nie powinno się wypuszczać kotów na zewnątrz bez nadzoru. Ponadto koty tej rasy nie lubią samotności i źle ją znoszą.
Ragdolle są łagodne – próżno szukać u nich jakichkolwiek oznak agresji. Lubią, gdy nosi się je na rękach i bierze na kolana. Brany na ręce ragdoll staje się wiotki i wisi jak szmaciana lalka – stąd właśnie nazwa rasy ( ragdoll to z angielskiego właśnie szmaciana lalka). Ragdolle są inteligentne, rodzinne i lubią dzieci. Uwielbiają zabawy, nie niszczą mebli – lubią korzystać z drapaków. Nadają się doskonale jako koty dla początkujących kociarzy – ich wychowanie i opieka nad nimi nie są trudne, a same koty to wyjątkowi domatorzy.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN