Jak mogą wyglądać zachowania w BDSM ?
Są to między innymi: odgrywanie scen i ról , wykonywanie rytuałów czy stosowanie kar fizycznych lub psychicznych. Ogół takich zachowań określany jest mianem parafilii . Parafiliami nazywane są zaburzenia preferencji seksualnych polegających na kojarzeniu satysfakcji ze specyficznymi warunkami. Osoby spełniające się dzięki takim praktykom dążą do realizacji danego pragnienia. Towarzyszy im zaspokojenie wynikające z odczuwanego cierpienia bądź potrzeby wywołania bólu u partnera.
Osoby biorące udział w praktykach seksualnych dzielą się na dwie strony: zdominowaną ( bottom ) i dominującą ( top ). Zwykle partnerzy trzymają się ustalonych ról, jednak czasem w celu urozmaicenia pożycia decydują się na zamianę, czyli tzw. switch . Podobne konwersje mają miejsce wśród ludzi, którzy nie poznali się przed stosunkiem, bądź w czasie sesji, w której biorą udział więcej niż dwie osoby.
Aktywności podejmowane przez partnerów często wiążą się z używaniem przez nich różnych form przymusu. Wbrew pozorom zachowania BDSM nie są jednak molestowaniem seksualnym , ponieważ podstawowym zasadą w tym rodzaju współżycia jest wyrażenie przez obie strony dobrowolnej zgody i zachowanie zasad bezpieczeństwa. Partnerzy mogą ustalić granice, których nie chcą przekroczyć. Możliwa jest także opcja wycofania się dzięki słowom bezpieczeństwa . Jest to ustalony kod, który działa jako sygnał do przerwania stosunku, gdy jest on dla jednej ze stron zbyt bolesny lub brutalny.
Ogół zasad, które powinny obowiązywać podczas aktywności BDSM, został ujęty w tematycznym regulaminie RACK. Ma on na celu propagowanie bezpieczeństwa, dobrego samopoczucia i odpowiedzialności za podejmowane przez siebie decyzje.
BDSM ‒ podstawowa terminologia
Relacje w układach BDSM opierają się na płaszczyźnie uległości i dominacji . Rolą osoby dominującej jest decydowanie o zachowaniach partnera, jego podporządkowaniu i stopniu intensywności podejmowanych działań. Uległością jest natomiast poddawanie się wszelkiej kontroli ze strony partnera i bycie od niego zależnym. Jest to ze strony osoby zdominowanej oznaka dużego zaufania do drugiej osoby. Jest ono absolutnie niezbędne, ponieważ często stosuje się wobec niej kary cielesne bądź poniżenie psychiczne.
Osoba dominująca może zdecydować się na formy skrępowania lub dyscyplinowania strony uległej. Skrępowanie jest ograniczeniem swobody ruchów. Dochodzi do niego najczęściej poprzez związanie , zakneblowanie , unieruchomienie przez pasy lub kaftan, bądź zakucie w kajdanki. Dyscyplinowaniem nazywamy natomiast przestrzeganie zasad narzuconych przez stronę dominującą i ustaleniem kar służącym kontrolowaniu zachowań partnera. Karą może być spowodowanie fizycznego bólu (np. chłosta czy podduszanie) lub upokorzenie psychiczne (obelgi i wyzwiska).
Innym aspektem jest bardziej fizyczna strona BDSM, czyli sadyzm i masochizm . Sadyzmem nazywamy zachowania prowadzące do upokorzenia i zadania bólu drugiej osobie, czemu najczęściej towarzyszy satysfakcja, natomiast masochizm jest jego przeciwieństwem. Dana osoba odczuwa podniecenie i dąży do bycia zdominowaną, podporządkowaną i poniżaną.
Szacuje się, że fantazje sadomasochistyczne mogą występować nawet u 50% mężczyzn i
12% kobiet.
Częstym elementem towarzyszącym BDSM są fetysze. Fetyszyzm jest specyficznym pragnieniem dotyczącym obiektów czy sytuacji. Wśród najpopularniejszych fetyszy są: fetysz stóp, oddawanie moczu na drugą osobę, seks grupowy, swinging (odbywanie stosunków seksualnych poza związkiem za zgodą partnera) oraz najbardziej kojarzony z BDSM fetysz lateksowych lub skórzanych ubrań i akcesoriów.
BDSM ‒ sytuacja prawna
Sytuacja prawna dotycząca zagadnienia BDSM jest niejednolita na terytorium wielu krajów, ponieważ zakłada się, że poszczególne zachowania seksualne mogą naruszyć godność i prawa osobiste jednostki. W Polsce karze pozbawienia wolności podlega prezentacja treści i materiałów pornograficznych mogących zawierać elementy BDSM, samo praktykowanie nie jest jednak jednoznacznie określone jako nielegalne.
Bibliografia:
J. Heitzman, Psychiatria , PZWL, Warszawa 2007.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN