Badanie czystości pochwy, badanie pochwy palcem, USG – to tylko kilka badań, które pomagają w diagnostyce chorób dróg rodnych, także na wczesnym etapie zaawansowania. Sprawdź, jakie badania wykonać, aby dowiedzieć się więcej na temat stanu własnego organizmu – zwłaszcza jeśli wysyła on wyraźne sygnały ostrzegawcze.
Badanie ginekologiczne pochwy to sprawa bardzo poważna, dlatego warto uwzględnić je przynajmniej raz w roku w kobiecym kalendarzu. Często jednak, zanim znajdziemy się na fotelu u ginekologa, sama myśl o tym badaniu wywołuje w naszej głowie dwa pytania: „Jak to w ogóle wygląda?”, „Czy będzie bolało?”. Na szczęście nie taki diabeł straszny, jak go malują, a im więcej dowiesz o badaniach pochwy, tym łatwiej zrozumiesz przebieg całej wizyty lekarskiej oraz – co istotne – nauczysz się interpretować znaki wysyłane przez swoje własne ciało.
Badanie pochwy wziernikiem
Badanie pochwy u ginekologa we wzierniku polega na tym, że pacjentka kładzie się na fotelu ginekologicznym, a lekarz po rozchyleniu warg sromowych wsuwa do jej pochwy narzędzie zwane wziernikiem. Jest to profilaktyczne badanie, które pomaga w wykryciu rozmaitych chorób dróg rodnych, w tym także nowotworów. Badanie wziernikiem pozwala na oględziny pochwy oraz wstępną ocenę stanu tarczy szyjki macicy. Lekarz może następnie przeprowadzić badanie cytologiczne i pobrać rozmaz tarczy szyjki macicy.
Na czym polega badanie dwuręczne ? Ginekolog wkłada do pochwy dwa palce jednej dłoni, uciskając jednocześnie drugą dłonią brzuch. Lekarz stara się wyczuć w ten sposób zlokalizowanie poszczególnych narządów, oceniając jednocześnie istotne dla nich parametry jak wielkość, ruchomość, położenie. Badanie zestawione pomaga też sprawdzić reakcję, ucisk oraz wykryć ewentualne guzy w miednicy mniejszej.
W przypadku, gdy pacjentką jest dziewczynka, starsza osoba lub kobieta, która jeszcze nie zaczęła współżyć, lekarze zazwyczaj decydują się nie wkładać dwóch palców do pochwy, a cały zakres badania będzie zależał od zgłaszanych przez pacjentkę dolegliwości.
Aby właściwie ocenić stopień czystości, badanie mikrobiologiczne pochwy można przeprowadzić w skali Jiroveca-Petera-Maleka, w której:
I stopień – wskazuje na stan prawidłowy,
II stopień – oznacza stan prawidłowy,
III stopień – oznacza bakteryjne zapalenie pochwy,
IV stopień – wskazuje na prawdopodobieństwo rzeżączkowego zapalenia pochwy,
V stopień – oznacza rzeżączkowe zapalenie pochwy,
VI stopień – oznacza grzybicze zapalenie pochwy.
Chcąc ocenić czystość pochwy, badanie można przeprowadzić również według skali Kuczyńskiej. Brana jest wówczas pod uwagę: liczba i obecność pałeczek kwasu mlekowego, obecność leukocytów w rozmazie oraz patogennych szczepów chorobotwórczych. W tej skali:
I stopień – oznacza niskie pH, obecność licznych leukocytów oraz pałeczek kwasu mlekowego, brak flory patogennej – najkorzystniejszy wynik w całej skali,
II stopień – wskazuje na obecność licznych pałeczek kwasu mlekowego, leukocytów i bakterii,
III stopień – oznacza niewielką obecność pałeczek kwasu mlekowego lub ich brak, a także dużą ilość leukocytów i bakterii,
IV stopień i 0 – wskazuje na negatywny wynik, brak pałeczek kwasu mlekowego, dużą ilość chorobotwórczych bakterii, innych patogenów oraz leukocytów, a także obecność grzybów: drożdżaków lub pierwotniaków.
Badanie transwaginalne, zwane również USG dopochwowym, wykonuje się przy pomocy głowicy ultrasonograficznej, którą wprowadza się do pochwy. Dzięki falom ultradźwiękowym można z większą dokładnością zbadać np. jajniki, trzon macicy czy szyjkę macicy oraz określić ich wielkość, morfologię oraz umiejscowienie.
Cytologia u ginekologa polega na tym, że lekarz – przy pomocy wziernika oraz specjalnej szczoteczki pobiera komórki znajdujące się na tarczy szyjki macicy oraz z kanału szyjki macicy. Później rozprowadza je na szkiełku mikroskopowym, utrwala oraz barwi. W następnej kolejności dokonuje ich oceny pod mikroskopem. Zazwyczaj na wyniki cytologii należy czekać około 2–3 tygodni. Badanie cytologiczne powinny corocznie wykonywać wszystkie kobiety. Zaleca się wykonanie badania najpóźniej w ciągu dwóch lat od momentu rozpoczęcia współżycia płciowego.