Kim są osoby nieśmiałe?
Nieśmiałość to przypadłość, która dotyczy zarówno dorosłych, jak i dzieci. Zazwyczaj są to osoby o wysokiej wrażliwości i uważności, silnie doświadczające zmian energetycznych, emocji widocznych w mimice i zachowaniach innych ludzi. Potrzebują więcej czasu na dostrojenie się do zmiany, odczuwają stres w zetknięciu z głośnymi dźwiękami, mocnymi zapachami lub nowymi osobami, zadaniami. Są wyczulone na bodźce sensoryczne i ocenę innych osób. Często posiadają wysoką inteligencję emocjonalną, silną intuicję i stają się wówczas barometrem uczuciowym.
Zastanawiające jest także podłoże tej cechy. Dlaczego jesteśmy nieśmiali? Jak przyznała terapeutka, reakcje na bodźce zapisane są w cechach temperamentalnych, a ich poziom można zbadać już u niemowlaków na podstawie proporcji np. płaczu do śmiechu, snu do czuwania, siły głosu do jego słabości. Zatem za poziom odczuwania odpowiadają nasze wrodzone cechy, co oznacza, że "nieśmiałość" może być wczesnym objawem, obserwowanym już u trzylatków, ale sposób, w jaki reagują na dziecko rodzice i opiekunowie, może te reakcje wzmacniać lub wygaszać. Nieśmiałość może zostać również nabyta, gdy dziecko w czasie socjalizacji doświadczy stresujących zdarzeń w szkole lub w domu. Mówimy wówczas o rozwijającym się lęku, który może prowadzić do fobii społecznej i być przyczyną wielu zaburzeń w tym autoagresji i depresji.
Wysoka wrażliwość dziecka czy nastolatka czyni go w społecznym lustrze nieśmiałym, introwertycznym. Niestety, żyjemy w świecie promującym śmiałość, przebojowość i siłę, stąd osoby "nieśmiałe" gorzej czują się w społeczności, częściej unikają kontaktów, lepiej budują przynależność na forach internetowych czy social mediach. U osoby nieśmiałej występuje także ryzyko niskiego poczucia własnej wartości. Powstaje ono jednak dopiero po zetknięciu z zawstydzającymi porównaniami, przytykami rodziców, wyśmiewaniu przez rówieśników, czy nieczułymi nauczycielami, katującymi ośmieszającymi pytaniami na forum klasy.
- Osoby śmiałe inaczej czują się zagubione w tym, jak my je oceniamy. Tam bardzo ważną kwestią jest wstyd. Zawstydzenie jest wynikiem tego, co słyszą o sobie, a słyszą już od maleńkiego. Rodzice próbują nieśmiałość u dzieci przełamywać. Wtedy zaczyna się to, co jest najtrudniejsze, czyli oblepiający wstyd, niepewność, zagubienie i obserwowanie, jak ja radzę sobie w aspektach społecznych. Wtedy mogą się te osoby zaburzać wewnętrznie. Mogą pojawić się fobie społeczne, unikanie i ograniczanie kontaktu, wycofywanie z różnych zadań- powiedziała Marzena Mawricz.
W jaki sposób przezwyciężyć swój lęk i nieśmiałość przed ludźmi?
Jak stać się bardziej pewnym siebie człowiekiem? Przede wszystkim ważna jest ocena swoich cech wrodzonych, nabytych lęków i ich odróżnienie. Samoświadomość jest podstawą do zrozumienia i polubienia siebie, nawet jeśli nasi rodzice nie akceptowali tych cech, bo sami byli inni. Konieczna jest restrukturyzacja poznawcza, praca z negatywnymi myślami czy wprowadzenie dystansu wobec opinii innych ludzi. Zrozumienie swojej neurotyczności, czyli niskiego progu odbierania bodźców, wyższego poziomu drażliwości, wysokiej nadwrażliwości, czy wreszcie biologicznej nadaktywności mózgu, umożliwi przebudowanie swojego świata zewnętrznego, aby pasował do wewnętrznych potrzeb. Medytacja, właściwe treningi relaksacji czy farmakoterapia pomogą obniżać odczuwane napięcie.
Co jednak robić, gdy nasza nieśmiałość przeszkadza nam w życiu? Utrudnia nawiązywanie nowych kontaktów, szukanie partnera, podejmowanie pracy, w której niezbędna jest praca zespołowa? Takie osoby nierzadko spotyka wykluczenie społeczne i ostracyzm. W takim przypadku pomocne mogą być wszystkie elementy rozładowywania napięcia: np. medytacja, relaksacja, joga, praca z psychoterapeutą, zdrowy styl życia, unikanie niezdrowych używek, czy innych pobudzaczy. Budowanie kontaktów społecznych dopasowanych do potrzeb i stopniowe oswajanie ze zmianami.
- Można popracować w tej części odpowiadającej za reakcje stresowe, wrodzone, instynktowne. Można obniżać reaktywność ciała migdałowatego, które uruchamia współczulną część układu nerwowego, która odpowiada za stres, za to bicie serca, przyśpieszony oddech - powiedziała specjalistka.
Nie zapominajmy, że podniesienie poczucia własnej wartości zaczyna się i kończy na dobrej relacji z samym sobą. Na wspieraniu siebie, akceptacji i przepracowaniu ran, które nabyliśmy w trakcie naszego życia.
Posłuchaj całej rozmowy z wokalistą w materiale wideo. Nie oglądałeś Dzień Dobry TVN na antenie? Pełne odcinki znajdziesz w serwisie Player.
Jesteśmy serwisem kobiecym i tworzymy dla Was treści związane ze stylem życia. Pamiętamy jednak o sytuacji w Ukrainie. Chcesz pomóc? Sprawdź, co możesz zrobić. Pomoc. Informacje. Porady.
Zobacz także:
- Jak wygląda życie intymne po mastektomii? "Najbardziej seksualnym organem u kobiety jest mózg"
- Achluofobia, czyli lęk przed ciemnością. Jak go pokonać?
- Rowerowa pasja 72-letnich bliźniaków. "Nie byli tylko tam, gdzie rowery nie mogły dojechać"
Autor: Nastazja Bloch
Źródło zdjęcia głównego: Mateusz Grochocki/EastNews