Jak radzić sobie z zachowaniem dziecka, które tak bardzo odbiega od społecznych norm? Jak rozmawiać, czego nie robić i jak zapobiec histerii w przyszłości? Sprawdź, co oznacza histeria dwulatka i jakie sposoby na nią polecają specjaliści.
Histeria kobieca, histeria u dziecka – co to takiego?
Pierwotnie histerią nazywano gwałtowne zachowanie kobiety, które wiązano z niewystarczającą ilością aktywności seksualnej. Wraz z rozwojem nauki pojęcie ewoluowało, aż końcu specjaliści odeszli od jego stosowania, zwracając się raczej ku pojęciom nerwicy czy konwersji. Nadal jednak mówi się o histerii u dziecka. To określenie potocznie nazywa stan, w którym dziecko wpada w złość, płacze i nie da się z nim porozumieć w żaden sposób. Jak dokładnie wygląda taki atak?
Histeria – objawy u dziecka:
- płacz, który trudno opanować;
- domaganie się określonej rzeczy głośnym krzykiem;
- rzucanie się na podłogę, wicie się po niej;
- brak kontaktu – wydaje się, że dziecko nie słyszy, co do niego mówimy.
Histeria u niemowlaka
Pamiętajmy, że płacz to dla niemowlaka pierwotny i właściwie jedyny sposób komunikacji. Jeśli jest mu zimno, ciepło, niewygodnie, jest głodny, boli go brzuszek, podnosi się gorączka, a może czegoś się przestraszył – będzie płakać. Jeśli nie zareagujemy na jego potrzeby od razu, płacz przerodzi się w histerię. Histeria u niemowlaka przed snem może być wynikiem przebodźcowania po całym dniu i zmęczenia, które jest tak silne, że nie pozwala zasnąć.
Histeria u rocznego dziecka – jak reagować na płacz nieco większego dziecka? Roczne dziecko to nadal maluch, który nie radzi sobie z emocjami i nie potrafi powiedzieć, o co mu chodzi. Starajmy się okazać mu empatię, zamiast karać za zachowanie, które nam się nie podoba. Towarzyszenie w emocjach i przytulenie, gdy dziecko na to pozwoli, będzie o wiele lepsze dla jego dojrzewającej psychiki.
Histeria u dziecka – jak sobie z nią radzić
Ataki histerii dobrze jest rozwiązywać na spokojnie, na przykład wykorzystując zasady Porozumienia Bez Przemocy (NVC) – sposobu porozumiewania się opracowanego przez Marshalla Rosenberga. Kluczem jest tutaj świadomość, że dziecko nie jest złośliwe, nie robi nam na złość, tylko chce, byśmy zauważyli to, co chce nam przekazać. Jak radzic sobie z histeria dziecka w duchu tej metody?
Kiedy dziecko wpada w histerię bądź jest jej bliskie, powiedz, że poczekasz, aż będzie chciało się przytulić i porozmawiać . Kiedy komunikaty powoli zaczną do niego docierać, spróbuj nazwać jego uczucia i emocje. Na przykład w następujący sposób: „Zdenerwowałeś się, bo nie zapytałam cię o zdanie? Jesteś wściekły, bo skończyły się lody?”. Dzięki temu pomagasz dziecku zrozumieć, co czuje i dajesz znak, że jego emocje są dla ciebie ważne. Budujesz także kontakt i zaufanie między wami. Histeria u dziecka zapewne nadal będzie się pojawiać, bo jest typowa dla pewnych etapów jego rozwoju psychicznego. Jednak dzięki pełnemu zrozumienia kontaktowi z maluchem, będziesz wspierać go w odczuwanych emocjach i uczuciach, uznając ich istotność.
Histeria u dwulatka może wyprowadzić z równowagi nawet najbardziej cierpliwego rodzica. Mimo wszystko dobrze jest trzymać nerwy na wodzy i pokazać dziecku stabilność i zdecydowanie, na które zawsze może liczyć.
Histeria dziecka w nocy to często skutek sennych koszmarów. Przytul malucha, wytłumacz mu, że to tylko zły sen, że jest bezpieczny i nic mu nie grozi. Możesz pozwolić mu spać przez resztę nocy w swoim łóżku lub towarzyszyć podcza zasypiania. Warto także zastanowić się, czy dziecko w nocy nie odreagowuje wydarzeń przeżywanych za dnia. Może histeria u dziecka to wynik pójścia do przedszkola, narodzin brata lub siostry albo powrotu mamy do pracy? W takich sytuacjach poświęćmy maluchowi więcej uwagi niż zwykle, zadbajmy o wspólnie spędzony czas, na przykład podczas czytania książeczek na dobranoc.
Histeria kobieca
Pojęcie histerii wywodzi się ze starożytnego Egiptu i było obecne w podobnym znaczeniu również w starożytnej Grecji i w okresie średniowiecza. Co to jest histeria w rozumieniu historycznym? W tamtych czasach uważano, że macica jest żywym stworzeniem, które wędruje w górę ciała i uciska na inne organy, powodując charakterystyczne objawy . Histeria, choroba przypisywana wyłącznie kobietom, objawiała się zachowaniem podobnym do ataku epilepsji – było to wicie się, rzucanie, zaciskanie zębów, wywracające się białka oczu, ślina napływająca do ust. Hipokrates uznał, że jeśli kobiecie dolega histeria, leczenie powinno obejmować zwiększenie aktywności seksualnej.
Dopiero współcześnie histerię zaczęto łączyć z zaburzeniami psychicznymi. Freud uważał, że jej przyczyną jest uraz psychiczny. Towarzyszące mu emocje zostają wyparte do nieświadomości, a zachowania histeryczne to nic innego jak uwolnienie tych emocji w zniekształconej, symbolicznej formie. Obecnie odchodzi się od pojęcia histerii – zaburzenia o podobnych objawach mogą świadczyć o dysocjacji, konwersji lub nerwicy.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN