Angielska stylistyka będzie idealna dla osób, które lubią rozległe trawniki, starodrzewy, bujnie rozprzestrzeniające się krzewy, a także żywopłoty i rabaty kwiatowe. Ogród angielski to także doskonałe miejsce do wypoczynku i rekreacji – dlatego architekci chętnie stosują jego elementy, projektując miejskie parki.
Ogród w stylu angielskim – cechy charakterystyczne
Jeśli lubimy dziką naturę i niechętnie naruszamy jej pierwotny wygląd, zapewne odnajdziemy się w tej stylistyce. Zgodnie z tradycyjnymi założeniami ogród angielski bazuje na zastanym ukształtowaniu terenu – z jego nierównościami, pagórkami czy drzewami rosnącymi w danym miejscu od lat. Ogrodnicy unikają stosowania sztucznych ogrodzeń – w zamian proponują skały, żywopłoty, a niekiedy również wartkie strumyki.
Ogrody w stylu angielskim są pełne trawników i rabat kwiatowych o nieregularnych krawędziach. Również ścieżki nie biegną prosto, lecz najczęściej wiją się między krzewami i kępami roślinności, opadają i wznoszą się zgodnie z nierównościami terenu. Typowym elementem są także budowle nawiązujące do architektury antycznej i gotyckiej. Mogą to być niewielkie świątynie, altanki, obeliski, a często też sztuczne ruiny.
Angielskie ogrody można podsumować jako romantyczne, naturalne i pełne swobody. Są wyjątkowo łatwe w utrzymaniu – nie wymagają precyzyjnego przycinania krzewów, a rośliny raz nasadzone pozostawia się samym sobie. Dlatego doskonale sprawdzają się jako element architektury miejskiej – w parkach i na osiedlach.
Ogród angielski – rośliny
Aby naśladować układ roślinności występujący w naturze, warto sadzić poszczególne gatunki niejako piętrowo. Rozłożyste drzewa i krzewy powinny stanowić tło, na którym zaprezentujemy byliny i rabaty kwiatowe, pierwszy plan zagospodarowując trawnikiem. Wybierając styl angielski, ogród wzbogaćmy w drzewa liściaste i iglaste występujące w okolicy – dzięki temu zyskamy pewność, że osiągniemy ich bujny rozrost, ponieważ najwidoczniej klony czy świerki dobrze czują się w danym klimacie. Wśród krzewów mogą znaleźć się te obficie kwitnące, na przykład budleja Dawida czy hortensja. Warto pamiętać, by tworząc ogród angielski, cechy roślin nieco ograniczyć – nie wybierajmy nietypowych gatunków egzotycznych ani nie łączmy zbyt wielu kolorów. Spośród kwiatów możemy wybrać kosmos podwójnie pierzasty, nagietek lekarski, naparstnicę purpurową czy czarnuszkę damasceńską.
Romantyczny ogród angielski powinien być pełen rabat kwiatowych, zakątków różanych czy malowniczych widoków – aby je uzyskać, dobrze jest wykorzystać bieg strumyka i kwitnące krzewy, wzbogacając je posągami stylizowanymi na stare.
Mały ogród w angielskim stylu – jak go urządzić?
Mocno ograniczony obszar zieleni, jaki uzyskujemy, kupując domek w zabudowie szeregowej, nie wystarczy, by stworzyć ogród pełen tajemniczych zakątków i szerokich trawników. Można jednak zaaranżować mały ogród w stylu angielskim , swobodnie inspirowany tradycyjnymi założeniami. Wystarczy trzymać się kilku koncepcji, by osiągnąć pożądany efekt. Przede wszystkim należy pamiętać o nieregularności – zarówno wytyczając ścieżki, jak i granice rabat kwiatowych i innych nasadzeń. Zamiast prostych, symetrycznych linii, wybierzmy liczne krzywizny. Alejki mogą zakręcać, kierować spacerującego do ukrytego różanego ogródka lub schowanej za krzewem jaśminowca ławeczki. Małe ogrody angielskie można też udekorować zmurszałymi rzeźbami i dużymi zdobionymi donicami. Dobrym pomysłem będzie wygospodarowanie fragmentu ogrodu na łąkę kwietną. Wolną przestrzeń należy zaś obsiać trawą. Kiedy projektuje się niewielki ogród, styl angielski może wskazać drogę w zakresie wyboru roślinności. Nie warto wybierać wymagających przycinania krzewów – lepsze będą te, które najpiękniej wyglądają, rosnąc swobodnie.
Ogród francuski a angielski – czym się różnią?
Porównując te dwa style, można powiedzieć jedno – ogrody angielskie i francuskie różnią się niemal wszystkim. Z jednej strony mamy swobodne naturalne aranżacje, z drugiej misterne barokowe konstrukcje z żywopłotów, przycinane co do centymetra, by osiągnąć wysoki stopień symetrii. Angielskie ogrody są pełne zakamarków, krętych ścieżek i bujnej roślinności, a te francuskie wyróżniają się przejrzystością i znaczną ingerencją człowieka. Wymagają regularnej pracy doświadczonego ogrodnika. Angielski styl ogrodowy pochłania znacznie mniej wysiłku i środków, dlatego lepiej nadaje się do miejskich parków. Tymczasem styl francuski od wieków chętnie stosowano w otoczeniu reprezentacyjnych budowli – pałaców i rezydencji.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN