C: Eleganckie koty orientalne krótkowłose słusznie przywodzą na myśl syjamy. Jedna rasa wywodzi się bowiem z drugiej. Orienty (z drobnymi różnicami) zachowały charakter kotów syjamskich, jednak tym, co je głównie wyróżnia, jest niezwykłe umaszczenie.
Kot orientalny – pochodzenie
Historia kotów orientalnych sięga lat 50. XX wieku. Ich przodkami są koty syjamskie, które krzyżowano m.in. z rosyjskim niebieskim, abisyńskim czy kotem brytyjskim krótkowłosym. Efektem tych działań było wyhodowanie rasy o ponad 30 różnych, jednolitych barwach – choć niektóre źródła podają, że jednolite ubarwienie tej rasy występowało znacznie wcześniej. Pierwsze świadczące o tym rysunki znaleziono w rękopisach pochodzących ze stolicy Syjamu między XIV a XVII wiekiem
Do dziś w Tajlandii uznaje się koty syjamskie i orientalne krótkowłose za tę samą rasę. Jednak kot syjamski jest także przodkiem długowłosej wersji orienta, powstałej w wyniku skrzyżowania go z kotem balijskim, czyli kota jawajskiego. Koty orientalne krótkowłose zostały oficjalnie uznane za nową rasę i wpisane do rejestru przez Międzynarodową Federację Felinologiczną w 1972 r.
Kot orientalny – hodowla
Hodowla kotów orientalnych przyniosła kilka odmian tej rasy. Najstarszą stanowi ebony, czyli kot orientalny czarny , który zyskał na świecie popularność zwłaszcza w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Dorosłe osobniki muszą być w całości hebanowe, bez najmniejszego śladu rdzawej sierści. Cechą odróżniającą kota orientalnego od syjama jest oczywiście jego jednobarwność. U obu rasach występują te same barwy, jednak u orientów zamiast umaszczenia typu point mamy kolor jednolity, który jednak może się łączyć z umaszczeniem typu tabby, łaciatym czy dymnym, niespotykanym u syjamów.
Koty orientalne występują w wielu pięknych odmianach, a ich hodowla doprowadziła nawet do powstania nowej rasy, za jaką uchodzi havana.
Wygląd kotów orientalnych
Krzyżowanie syjamów z innymi kotami domowymi przyniosło powstanie nowych ras, takich jak kot orientalny długowłosy . Krótkowłosa wersja zawdzięcza swoją popularność właśnie podobieństwom do przodków. Jakie są inne cechy charakterystyczne tej rasy? Średniej wielkości głowa jest proporcjonalna w stosunku do tułowia. Ma ona kształt klina rozpoczynającego się od nosa, który przesuwa się prostymi liniami w kierunku dużych, szpiczasto zakończonych uszu.
Migdałowe, lekko skośne, rozstawione oczy mają intensywny, zielony kolor. Wyjątek stanowi orientalny kot biały , którego oczy mogą mieć też głęboko niebieską barwę. Istnieją również osobniki z jednym okiem niebieskim, drugim zielonym.
Kot orientalny krótkowłos y to przede wszystkim jednak gracja, którą zawdzięcza on zgrabnemu, smukłemu tułowiu; długim, cienkim łapom; pięknie zaznaczonej muskulaturze; długiemu, zwężającemu się ku końcowi ogonowi oraz wynikającej z tej budowy elegancji ruchu. Kiedy obserwujemy te koty podczas zabaw, ich lśniąca, przyległa sierść prezentuje się niezwykle. Ich wygląd może wydawać się nieco demoniczny, jednak usposobienie w pełni będzie odpowiadać rodzinie z dziećmi.
Koty orientalne – charakter
Kot orientalny posiada spory temperament. Jest wesoły, ruchliwy, skoczny i lubi zabawę. Zazwyczaj nie niszczy elementów wyposażenia domu, jednak dobrze zadbać o to, by miał jakieś zajęcie. Jest bardzo aktywny – lepiej więc zainwestować w długi drapak.
Charakter kota orientalnego zbliżony jest właściwe do syjamskiego przodka – to żywiołowy, przywiązany do właściciela zwierzak, który nie lubi samotności. Dobrze toleruje inne koty oraz psy. Jest bardzo towarzyski, dzięki czemu z radością uczestniczy w życiu dzieci. Zachowuje przy tym silny charakter – zwykle zżywa się silniej z jednym członkiem rodziny, jest przyjacielski wobec gości, jednak źle wychowany potrafi sobie podporządkować domowników. Mimo wszystko uważa się, że koty orientalne mają mniej dominujący charakter niż syjamy i są od nich spokojniejsze. To, co jeszcze łączy te dwie rasy, a co może nie każdemu przypaść do gustu, to ich mocne, krzykliwe głosy.
Zdrowie i pielęgnacja
Kot syjamsk i czy też orientalny jest dość absorbujący. Trzeba poświęcać mu sporo uwagi, jednak nie wymaga on większej pielęgnacji. Głównie polega ona na wyczesywaniu sierści, zwłaszcza w okresach linienia. Raz na jakiś czas należy sprawdzić stan uszu i przyciąć pazury. Ważne, aby zapewnić kotu wszystkie niezbędne szczepienia, nawet jeśli pozostaje on w domu. Rasa ta, mimo swojej wspaniałości, posiada kilka wad – dotyczą one zdrowia pupila. Należą do nich możliwe wrodzone problemy genetyczne:
· deformacja szczęki,
· zez,
· postępujące zwyrodnienie siatkówki,
· wielotorbielowatość nerek,
· niewłaściwa ilość palców,
· gangliozydoza, czyli odkładanie się komórek tłuszczowo-cukrowych w mózgu, co uszkadza centralny układ nerwowy.
Doświadczeni hodowcy nie rozmnażają osobników, u których wykryto powyższe wady. Niezależnie jednak od występowania ich lub nie, kot orientalny do doskonałe zwierzę do adopcji , które pokochają wszyscy domownicy – ze wzajemnością.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN