C: Ojczyzną kota burmskiego są kraje dalekiego wschodu, takie jak Tajlandia, Malezja i Burma (współcześnie jest to terytorium Republiki Związku Mjanmy). Zgodnie z legendami przed wiekami koty te żyły głównie w świątyniach oraz pałacach i były ulubieńcami buddyjskich mnichów. Według felinologów kot burmski spokrewniony jest z kotami syjamskimi oraz nieistniejącymi już „miedzianymi” kotami, które kilkaset lat temu zamieszkiwały terytorium Burmy.
Kot burmski – hodowla i jej historia
Burmski kot, jakiego znamy współcześnie, jest potomkiem ciemnobrązowej kotki o imieniu Wong-Mau. Trafiła ona do Stanów Zjednoczonych jako pupil psychiatry armii amerykańskiej, doktora Josepha Thompsona. W 1930 roku, wracając do ojczystego kraju, zakupił on kotkę od lokalnego marynarza. Lekarz początkowo był przekonany, że jego nowe zwierzę to kot syjamski o nietypowym umaszczeniu, jednak z biegiem czasu okazało się, że wygląd Wong-Mau coraz bardziej różni się od tej rasy.
Thompson, zafascynowany wyglądem kotki, postanowił rozpocząć program hodowlany. Początkowo Wong-Mau skrzyżowana została z kotem syjamskim o umaszczeniu typu sealpoint. W miocie znalazły się kocięta podobne do obydwu ras – te, które reprezentowały cechy matki, krzyżowano dalej. W wyniku tych działań uzyskano koty o ciemnobrązowym futrze i charakterystycznej budowie ciała. Nazwano je kotami burmskimi.
Rasa została oficjalnie uznana na początku lat 50. dwudziestego wieku.
Burmski kot – amerykański a europejski
Organizacje felinologiczne wyróżniają dwa standardy dla rasy burmskiej – brytyjską oraz amerykańską.
· Koty burmskie odmiany brytyjskiej wyróżniają się smukłą sylwetką, klinowatą głową z wąskim pyszczkiem, dużymi, ostro zakończonymi uszami oraz średniej wielkości oczami o kształcie migdałów. Średniej wielkości ogon zwęża się ku końcowi.
· Koty burmskie odmiany amerykańskiej – ich ciało jest zdecydowanie bardziej krępe i masywne, głowa jest szeroka, oczy okrągłe, a pyszczek znacznie krótszy i nieco spłaszczony. Ogon jest proporcjonalny do długości ciała.
Obie odmiany kota burmskiego zaliczane są do ras średniej wielkości – ich waga wynosi zazwyczaj od 4 do 6 kilogramów. Pomimo niewielkich rozmiarów koty te są często mocno umięśnione, a ich sylwetki zbite. Koty burmskie często okazują się znacznie cięższe niż wskazywałby na to ich wygląd – z tego względu określa się je czasem mianem „cegły owiniętej w jedwab”.
Umaszczenie, czyli kot burmski niebieski, sobolowy i wiele więcej
Koty burmskie występują w dziesięciu odmianach:
· Kot burmski sobolowy – to podstawowa odmiana umaszczenia. Futro ma kolor ciemnobrązowy o zdecydowanie ciepłym odcieniu – przypomina odcień gorzkiej czekolady. Nos oraz poduszki łap mają kolor ciemnobrązowy.
· Kot burmski niebieski – futro ma kolor cynowej szarości z połyskiem, przypomina nieco antyczne srebro. Nos oraz poduszki łap mają kolor niebiesko-szary.
· Kot burmski rudy – o intensywnym, ciepłym, jasnopomarańczowym kolorze. Nos oraz poduszki łap mają kolor różowy.
· Kot burmski kremowy – umaszczenie to powstało na skutek mocnego rozjaśnienia koloru rudego aż do otrzymania pastelowego, jasnego odcienia. Nos oraz poduszki łap mają kolor różowy.
· Kot burmski liliowy – futro ma kolor jasnoszary o delikatnych, różowych odcieniach. Nos oraz poduszki łap mają kolor grafitowy.
· Kot burmski czekoladowy – sierść ma kolor jasnej, mlecznej czekolady. Nos oraz poduszki łap mają kolor czekoladowo-brązowy.
· Kot burmski szylkretowy seal – futro składa się z barwy rudej i ciemnobrązowej. Nos oraz poduszki łap mają kolor różowy lub ciemnobrązowy.
· Kot burmski szylkretowy czekoladowy – o umaszczeniu rudo-jasnobrązowym. Nos oraz poduszki łap mają kolor różowy lub czekoladowy.
· Kot burmski szylkretowy niebieski – futro ma kolor niebieski oraz kremowy. Nos oraz poduszki łap mają kolor różowy lub niebiesko-szary.
· Kot burmski szylkretowy liliowy – umaszczenie to jest kombinacją barwy liliowej oraz kremowej. Nos oraz poduszki łap mają kolor różowy lub grafitowy.
Każdy kot burmski, niezależnie od umaszczenia, posiada jaśniejszy kolor futra na dolnych częściach ciała – przede wszystkim na brzuchu i klatce piersiowej.
Kot burmski – charakter
Koty burmskie są przyjazne i towarzyskie, bardzo lubią przebywać w otoczeniu ludzi oraz innych zwierząt. Ze względu na to, że koty te charakteryzują się dużym poziomem uspołecznienia, najlepiej sprawdzą się w domach, w których nie będą musiały spędzać zbyt dużo czasu w samotności.
Kot burmski jest aktywny i ciekawy świata, bardzo lubi różnego rodzaju zabawy, polowania czy gonitwy. Zamiłowanie do zabawy nie słabnie u kotów burmskich wraz z wiekiem, jak ma to miejsce w przypadku innych ras.
W stosunku do właściciela kot burmski jest niezwykle uczuciowy, a nawet nieco nachalny. Jego przywiązanie do człowieka objawia się chęcią towarzyszenia mu we wszystkich czynnościach. Kot burmski potrafi chodzić przy nodze swojego właściciela niczym pies, spać z nim w łóżku i kłaść się obok niego w czasie pracy.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN