Rysunki dzieci bardzo często stanowią ważny materiał do diagnozowania źródła problemów maluchów oraz ustalania właściwej terapii. Jak je interpretować? Zapytaliśmy o to specjalistów.
Przygoda z rysunkiem u niektórych dzieci zaczyna się bardzo wcześnie, bo już w 12. miesiącu życia i choć na początku trudno nazwać to sztuką, z biegiem czasu malunki zaczynają nabierać konkretnych kształtów i barw. Okazuje się, że często niezrozumiałe przez dorosłych abstrakcyjne esy-floresy mogą być kluczem do zrozumienia pewnych cech, zachowań, a nawet problemów malucha.
W czasie zajęć plastycznych dziecko ma okazję wyrazić siebie w sposób kreatywny, w sposób twórczy. Takie plastyczne zajęcia są też okazją do wyrażenia swoich pasji, do zaprezentowania swoich zainteresowań. Wreszcie do wyrażenia swoich emocji, których nie potrafi jeszcze nazwać
- stwierdziła Zuzanna Gałkowska, nauczycielka pracująca w przedszkolu.
Interpretacją malunków najmłodszych zajmują się psychologowie dziecięcy. Dzięki rysunkom starają się nawiązać więź z małymi pacjentami, mogą ich zdiagnozować i wybrać dla nich odpowiednią terapię.
Jak interpretować dziecięce rysunki?
Jedną z rzeczy, na którą należy zwrócić uwagę to rozkład poszczególnych składników pracy. Jak powiedział terapeuta dziecięcy, Damian Kupczyk, dzieci dzielą kartkę na cztery części. W centralnym jej segmencie umieszczają to, co jest dla nich najważniejsze, natomiast wszystkie inne elementy - w pozostałych miejscach arkusza.
Na przykład jak dziecko wkłada coś w lewy róg kartki, to może chcieć o tym zapomnieć, jeżeli w prawy, to o tym marzy
- wyjaśnił.
W interpretacji rysunku są również istotne barwy, którymi dziecko wyraża, co czuje.
Będzie prawdopodobnie używało ciemniejszych kolorów wtedy, gdy będzie miało smutniejsze chwile, a jaśniejszych, gdy będzie bardziej radosne
- powiedział terapeuta.
Niezwykle ważna jest także rozmowa z dzieckiem podczas, gdy ono rysuje. O tym, dlaczego to takie kluczowe, wyjaśniła psycholog dziecięca, Magdalena Giers:
Rysując rodzinę, chłopczyk narysował siebie i mamę. Sytuacja okołorozwodowa, więc można by wysunąć wniosek, że dziecko już tatę z rodziny usunęło. Natomiast na pytanie, czemu taty nie ma na tym rysunku, chłopczyk bardzo nieśmiało powiedział: 'bo nie starczyło mi miejsca na kartce, tylko się wstydziłem poprosić'. Więc kiedy dostał drugą kartkę, to narysował od razu z wielką radością tatę, po czym troszeczkę się bardziej otworzył i poprosił o jeszcze kilka kartek, i dorysował jeszcze babcię, dziadka, psa i kota
Zdaniem Damiana Kupczyka, dla malucha nie jest on tylko elementem dekoracyjnym, ale również formą komunikacji. Dlatego każdy rodzic powinien przyglądać się mu z uwagą. Jeśli zamiast tego schowa go bezmyślnie do szuflady czy torby, może sprawić ogromny zawód swojej latorośli.
Nic nie jest tak smutne, jak gasnąca nadzieja w oczach dziecka i właśnie to widać wtedy, kiedy to dziecko niemal pół godziny z tym gotowym rysunkiem siedzi przy stoliku, spakowane czeka na swojego rodzica, on nagle wchodzi z komórką przy uchu (...), gniecie rysunek i wkłada go do kieszeni i każe dziecku się pośpieszyć
- wyjaśnił terapeuta.
Konsekwencje takiego zachowania mogą być poważne, ponieważ zignorowane dziecko przestanie dzielić się z rodzicami swoimi uczuciami.
Więcej o tym, jak interpretować rysunki malucha i co powinno zaniepokoić rodziców dowiedziecie się z poniższej rozmowy z psycholog dziecięcą, Justyną Korzeniewską.