Runianka – odmiany, pielęgnacja, rozmnażanie

Kobiety w ogrodzie
Fot. Getty Images/Leonardo Patrizi
Runianka coraz częściej stanowi poważną konkurencję dla bukszpanu. Wywodzi się z tej samej rodziny bukszpanowatych, cenionych przede wszystkim za ozdobne walory liści. Łatwiej się ją rozmnaża, a uprawa nawet na niewielkim terenie nie stanowi żadnego problemu. Konkurencja, jaką stanowi dla bukszpanu, nie przeszkadza jej w tworzeniu z nim zjawiskowych kompozycji.

Runianka – niepozorna, niewysoka, o małych wymaganiach. Krzewinka, która z pozoru nie ma co konkurować z większym i bardziej okazałym bukszpanem. Coraz częściej jednak to właśnie ona wybierana jest do ozdabiania nie tylko przydomowych zielonych zakątków.

Runianka japońska green carpet i inne odmiany

Runianka japońska green carpet to krzewinka, która osiąga maksymalnie 30 cm wysokości. W przypadku green carpet wysokość ta jest z reguły nieco mniejsza (20 cm). Jej charakterystycznym elementem są ciemnozielone liście. Znakiem rozpoznawczym runianki są duże ząbki na brzegach liści oraz ich skórzasta i połyskująca powierzchnia. U podstawy liście runianki są klinowate. Runianka ma nagie, zielone i mięsiste pędy. Rozrasta się natomiast na bazie podziemnych rozłogów. Listki rozwijają się na wierzchołkach pędów. Tworzy to wrażenie atrakcyjnej wizualnie rozety. Runianka japońska 'Variegata' z kolei wyróżnia się białą obwódką wokół ciemnozielonych liści.

Niepozorne – jak cała roślina – są również kwiaty, które pojawiają się na początku lata. Są małe, ale bardzo oryginalne. Nic więc dziwnego, że uważa się je za największą ozdobę runianki. Runianka może mieć białe lub różowe kwiaty . Odmiana green carpet – uznawana za najlepszą – kwitnie na biało. Po okresie przekwitania pojawiają się białe owoce o kulistym kształcie.

Runianka pospolita – uprawa

Runianka dobrze radzi sobie na żyznym i próchniczym podłożu . Rozwija się na wilgotnych glebach. Cenny jest także dobry drenaż. Nie lubi zbyt dużego nasłonecznienia, dlatego lepiej sadzić ją w miejscach cienistych i półcienistych. Inaczej ryzykujemy, że liście zblakną i stracą połysk. W efekcie runianka przestanie zaś być atrakcyjna wizualnie.

Runianka nie dopuszcza do rozwoju chwastów. Uniemożliwia to zwarty dywan, jaki tworzą jej pędy. Ta krzewinka jest w pełni mrozoodporna. Nie wymaga również nawożenia czy podlewania.

Runianka dobrze rozwija się pod koronami dużych drzew oraz większych od niej krzewów. Chętnie wybiera również ziemię wokół starych pni. Radzi sobie z niedostatkiem światła, który dla innych roślin może być zabójczy.

Runianka – zastosowanie

Runianka najlepiej wygląda na dużych powierzchniach, kiedy może tworzyć wyraziste plany. W takim przypadku można traktować ją jako zastępnik trawy. Często wykorzystuje się ją do podkreślania ścieżek i innych elementów ogrodu. Sadzi się ją na zacienionych zboczach, które po kilku latach porasta w efektowny sposób. Można ją także uprawiać na tarasach bądź balkonach.

Runianka dobrze komponuje się z takimi roślinami jak pragnia syberyjska, ułudka wiosenna lub funkia. Nie lubi natomiast towarzystwa roślin o płytkim systemie korzeniowym. Mogą bowiem one podkradać jej wodę i składniki pokarmowe. Runianka nadaje się dla początkujących ogrodników, ponieważ nie wymaga szczególnie rozbudowanych zabiegów pielęgnacyjnych.

Runianka japońska – rozmnażanie

Runianka nie stawia tutaj wielkich wymagań. Natomiast duże znaczenie dla jakości rozrostu rośliny mają zabiegi przygotowawcze przed wsadzeniem oraz pielęgnacyjne prowadzone po nim. Przede wszystkim należy dokładnie oczyścić z chwastów miejsce sadzenia. Rozmnażanie polega na podzieleniu gęstej kępy. Warto wybrać tę dobrze rozrośniętą, bowiem jakiś czas pozostaną w niej ubytki. W taki sposób można uzyskać od razu kilka okazów. Nie trzeba wkładać w to wiele pracy – roślinę łatwo się wyjmuje, a szpadel szybko przecina korzenie. Zaraz po przesadzeniu runianka jest wrażliwa na niedobory wody, dlatego w pierwszym okresie po posadzeniu należy dbać o dobre nawodnienie terenu.

Drugim sposobem jest pobranie szczepek z matecznika i ukorzenianie ich w ziemi.

Runianka japońska – cięcie

Runianka pospolita , a właściwie każda jej odmiana, wymaga regularnej interwencji, zapobiegającej jej niekontrolowanemu rozrostowi. Wiosenne przycinanie ma na celu nie tylko nadanie dywanowi pożądanego kształtu, lecz także stymulowanie rośliny do rozrostu. Ponieważ runianka jest rośliną dość silnie płożącą i rozrastającą się szybko w sprzyjających warunkach, warto świadomie zaplanować teren, który ma zająć, i oddzielić go chodnikiem lub innym betonowym elementem, który skutecznie hamuje dalszy jej rozrost.

Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN

podziel się:

Pozostałe wiadomości