Transseksualizm jest zaburzeniem na tle psychicznym, które dotyczy własnego poczucia tożsamości płciowej. Osoba transseksualna czuje niezgodność i psychicznie nie identyfikuje się z posiadaną płcią anatomiczną - osoba posiadająca męskie ciało, ale czująca się kobietą, i mężczyzna, który urodził się w ciele kobiety.
Według statystyk na świecie transseksualizm występuje 3 razy częściej u osób o biologicznej płci męskiej. Dane z Polski wskazują na to, że zdecydowanie częściej osobami transseksualnymi są genetyczne kobiety. Jest ich nawet 5 razy więcej niż mężczyzn.
Przyczyny transseksualizmu
Istnieje wiele hipotez dotyczących przyczyn transseksualizmu , jednak nie znalazły one potwierdzenia i etiologia zaburzeń identyfikacji płciowej nadal pozostaje nieznana. Duże znaczenie próbowano przypisać wrodzonym czynnikom biologicznym, ale nie potwierdzono wpływu genetyki, hormonów i uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego na rozwój transseksualizmu . Uznaje się, że przyczyna zaburzeń tożsamości płciowej jest wieloczynnikowa - biologiczna, środowiskowa, psychospołeczna, neurorozwojowa i genetyczna.
Jak objawia się transseksualizm?
Poczucie dysonansu między posiadaną płcią biologiczną a odczuciami psychicznymi u transseksualistów pojawia się już we wczesnym dzieciństwie, jednak nie jest jeszcze do końca świadome. Typowe jest pojawienie się preferencji do obierania ról społecznych i zachowań przypisanych płci przeciwnej - chłopcy wolą przebywać z dziewczynkami i bawić się lalkami oraz w typowe dziewczęce zabawy, brzydzą się swoim przyrodzeniem, a dziewczynki buntują się przed założeniem sukienki, stosują męskie zakończenia czasowników, ukrywają rosnące piersi. Należy pamiętać, że takie zachowania u dzieci nie zawsze świadczą o transseksualizmie .
W miarę postępowania procesu dojrzewania zachowania transseksualne zaczynają być świadomie podkreślane. Często pojawia się popęd seksualny skierowany w stronę osób tej samej płci biologicznej. Nie należy jednak uznawać takiej osoby za homoseksualną, ponieważ biorąc pod uwagę płeć psychiczną, większość transseksualistów jest heteroseksualna.
Osoba transseksualna manifestuje swoją płeć psychiczną poprzez ubiór i wygląd oraz ukrywanie widocznych cech płciowych, zmieniają imię, stosują nieodpowiednie dla swojej biologicznej płci końcówki czasowników i przymiotników. Dziewczęta uznawane są za chłopczyce, noszą męskie ubrania, rezygnują z sukienek i makijażu, mają krótkie włosy. Chłopcy posiadają żeńskie fryzury, ubierają się bardziej kobieco, stosują depilację całego ciała. Transseksualizmu nie można mylić z transwestytyzmem, w którym przebieranie się za osobę innej płci ma na celu jedynie osiągnięcie podniecenia seksualnego.
Transseksualiści odczuwają ciągły dyskomfort i wewnętrzny konflikt. Mają poczucie, że zostali uwięzieni w nie swoim ciele, przez co czują się skrzywdzone i traktują swoje ciało, a zwłaszcza narządy rodne, z obrzydzeniem. Występuje u nich trwała chęć posiadania cech płciowych zgodnych z odczuciami psychicznymi. Taka chęć, zestawiona z niezrozumieniem społeczeństwa lub strachem przed wykluczeniem, często jest przyczyną wycofania się z życia społecznego, depresji, samookaleczania, nerwic i podejmowania prób samobójczych.
Kryteria diagnostyczne transseksualizmu:
· poczucie przynależności do innej płci niż biologiczna,
· silna potrzeba upodobnienia się do płci przeciwnej,
· przyjmowanie roli i zachowań płciowych odmiennych do płci biologicznej,
· nieakceptowanie własnej budowy ciała,
· trwałe występowanie transseksualizmu przez okres minimum dwóch lat.
Leczenie transseksualizmu
Jedynym sposobem leczenia transseksualizmu jest operacyjna zmiana płci. Cała procedura zmiany płci jest złożona i długotrwała. Terapia rozpoczyna się od szerokiej diagnostyki, która obejmuje badania psychologiczne, seksuologiczne i psychiatryczne, a także endokrynologiczne. Specjaliści wydają opinię, że chęć zmiany płci osoby transseksualnej nie jest chwilowa i nie została wywołana chorobą psychiczną. Procedura zmiany płci obejmuje 3 etapy.
Działania terapeutyczne rozpoczynają się od zastosowania terapii hormonalnej. Mężczyznom podaje się hormony żeńskie, a kobiety otrzymują testosteron. Skutkiem przyjmowania leków jest zmniejszenie widoczności biologicznych cech płciowych.
Drugim etapem zmiany płci jest tak zwany test życia. Osoba transseksualna zaczyna funkcjonować w społeczeństwie zgodnie ze swoją płcią psychiczną. Jest to skonfrontowanie pragnień z rzeczywistością. Test życia trwa około dwa lata.
Ostatnim etapem jest operacyjna zmiana płci, która obejmuje zmianę zewnętrznych cech płciowych - usunięcie piersi, jajników i macicy lub wytworzenie prącia. Zabiegi chirurgiczne obejmują także operacje plastyczne mające na celu upodobnienie się do osób pożądanej płci.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN