Jive – krok podstawowy i porady dla początkujących

suteishi/Getty Image
suteishi/Getty Image
Taniec jive początkowo znany był pod nazwą jitterbug. Powstał na początku XX w., jednak na Stary Kontynent dotarł dopiero w latach czterdziestych. Jive zaszczepili w Europejczykach amerykańscy żołnierze, którzy po służbie odpoczywali na parkietach. Taniec ten jest odmianą boogie-woogie. Przypisane mu są trzy tempa – wolne, średnie oraz szybkie, a muzyka do tańca jive jest skoczna i rytmiczna. Układ tańczony jest jako ostatni na konkursach tańców latynoamerykańskich.

Jive to taniec, który bywa mylony z rock and rollem, choć jest od niego znacznie prostszy. Ma charakter typowo jazzowy, wymaga więc dobrej koordynacji ruchowej oraz nienagannej kondycji fizycznej. Im szybsze tempo, tym bardziej wyczerpujący układ. Piosenki do tańca jive są żywe i dynamiczne. Partnerzy podczas wykonywania ruchów są uśmiechnięci i radośni. Od czego zacząć naukę kroków? Na początek warto przyswoić podstawowe informacje.

Jive – krok podstawowy

Większość kroków jive’a wykonuje się w energiczny sposób, z impetem dotykając podłogi. Najczęstsze tempo tańca to 42–44 takty na minutę. Kroki stawiane są płasko, mięśnie ciała należy rozluźnić. Jakimi cechami charakteryzuje się taniec jive?

  • Najbardziej rozpoznawalne są kicki, czyli szybkie, energiczne kopnięcia wykonywane zarówno przez partnera, jak i partnerkę. Można je robić w przerwie między figurami oraz podczas tańca solo.
    • Muzyka do tańca jive cechuje się rytmem synkopowanym, najczęściej jest 5 lub 6 kroków w takcie.
      • Tancerze i tancerki jive’a mają zazwyczaj przesunięty do przodu ciężar ciała. Ułatwia to przechodzenie z jednej figury do drugiej oraz wykonywanie dynamicznych zwrotów.

        W jivie nie funkcjonują figury akrobatyczne znane z rock and rolla, dlatego początkujący tancerze już po kilku lekcjach opanowują podstawy, które pozwalają na energiczne szaleństwa na parkiecie.

        Jive – figury podstawowe

        Jive to taniec, w którym pojawia się spora liczba kroków i figur. Podstawowe z nich to:

        • american spin – główną rolę odgrywa partnerka, która dynamicznie się obraca, a następnie odbija się od ramienia partnera;
          • kolejnym krokiem jest rock – partnerzy stoją naprzeciwko siebie, mężczyzna trzyma kobietę prawą ręką na wysokości łopatki, natomiast lewą dłonią trzyma delikatnie, choć zdecydowanie prawą dłoń partnerki. Obie dłonie splatają się nieco niżej niż w pozostałych tańcach latynoamerykańskich. Kobieta trzyma lewą ręką partnera również na wysokości łopatki. Mężczyzna przesuwa lewą nogę w tył, potem następuje powrót na prawą nogę. Kobieta odwrotnie – prawa noga w tył i powrót na lewą. W tym momencie początkujący i średniozaawansowani tancerze liczą kroki, aby się nie pomylić. W tym przypadku będzie to 1 i 2;
            • chasse w przypadku kobiety zaczyna się od prawej nogi w bok, następnie lewą nogę należy zbliżyć do prawej. Kolejny krok to prawa noga w bok. W przypadku partnera jest odwrotnie. Lewa noga w bok, następnie prawą nogę trzeba zbliżyć do lewej. Dalej lewa noga w bok. Tutaj tancerze liczą 3 i 4;
              • kolejne chasse w przypadku partnera wygląda następująco – prawa noga w bok, lewą należy dostawić do prawej. Następnie prawa w bok. Kobieta zaczyna od lewej nogi w bok, prawą nogę zbliża do lewej, a kończy lewą nogą w bok. Tancerze liczą 6 i 7;
                • chicken walk to kolejna, jedna z najbardziej charakterystycznych figur jive'a;
                  • wyróżniamy również takie figury jak: change of places (zamiana miejsc) w prawo i w lewo. Podczas tego kroku partnerka obraca się pod lewą ręką partnera oraz robi promenadę.

                    Nauka kroków jive’a nie jest zbyt skomplikowana i czasochłonna. Na początku warto poćwiczyć bez muzyki, aby w pełni opanować podstawy. Instruktorzy na początku polecają wolne tempo. Następnie warto przejść do średniego, a gdy i je opanujemy, można oddać się energicznemu, szybkiemu tańcu.

                    Gdzie warto uczyć się jive'a? Zdecydowanie najlepszym miejscem są szkoły tańca. Warto zacząć już od pierwszych lekcji, aby szybko opanować podstawy oraz rytm. Tańce latynoamerykańskie, a przede wszystkim taniec jive, polecane są wszystkim, którzy uwielbiają szybką muzykę i dużą dawkę endorfin. Dzięki swojej dynamice przyspiesza on metabolizm i spalanie kalorii. Profesjonaliści tańczą w przeznaczonych dla nich strojach, jednak amatorzy nie potrzebują specjalnego ubioru ani obuwia. Najważniejsze, aby czuć się lekko i swobodnie. Nie poleca się strojów, które krępują ruchy.

                    Jive idealnie sprawdzi się jako pierwszy taniec na weselu. Latynoamerykański klimat z pewnością zaskoczy wszystkich gości weselnych. Przed ślubem wystarczy wziąć kilka indywidualnych lekcji, aby w wystarczający sposób opanować podstawowe kroki.

                    Zobacz wideo: Nigdy nie jest za późno na naukę baletu

                    Zobacz także:

                    Autor: Adrian Adamczyk

                    podziel się:

                    Pozostałe wiadomości