Nimfomanka – kobieta wyzwolona czy obsesyjnie uzależniona od seksu?

Kobieta w seksownej bieliźnie
Fot: praetorianphoto / gettyimages.com
Kim jest nimfomanka? Wiele osób kojarzy to pojęcie z kobietą otwartą na różne doświadczenia seksualne, wyzwoloną. Jednak nimfomania, zwana inaczej hiperseksualnością, to coś więcej niż zwiększona ochota na seks. Pragnienie seksu ma tutaj podłoże obsesyjne, jest ciągłe, wyniszczające i uporczywe. Seks jest więc dla nimfomanki równie wyniszczający co alkohol lub narkotyki i nie daje jej zaspokojenia.

Zobacz też: Jak utrzymać przyjaźń na odległość? Co jest najważniejsze w przyjaźni? >>>

Naukowcy nie są zgodni co do tego, jakie są przyczyny nimfomanii. Niektórzy uważają, że jest to zaburzenie wrodzone, inni są zdania, że nadmierny popęd seksualny to obsesja, która może pojawić się dopiero w wieku dorosłym. Wszyscy jednak przyznają, że jest ona równie destrukcyjna jak każde inne uzależnienie – i podobnie jak inne obsesje również powinna podlegać leczeniu.

Nimfomanka – po czym ją rozpoznać?

Według badań przeprowadzonych w USA 3–6 procent populacji to osoby uzależnione od seksu. Kobiety stanowią w tej grupie jedynie 20 procent. Jak wygląda życie kobiety hiperseksualnej? Bardzo przekonujący obraz nimfomanki nakreślił Lars von Trier w filmie o tym samym tytule. Tytułowa nimfomanka tak bardzo zatraca się w swoim uzależnieniu, że ryzykuje swoją karierę zawodową i bliskie relacje, często również bezpieczeństwo, byle zaspokoić żądze. Jest to charakterystyczna cecha osoby uzależnionej od seksu. Chorobliwie wzmożony popęd płciowy przesłania nimfomance wszystkie inne potrzeby. Według naukowców najważniejszymi cechami diagnostycznymi nimfomanii są:

Zobacz też: Blanka Lipińska, autorka polskiego „Greya”: „Seks to jedyna przyjemność, do której nie są potrzebne pieniądze” >>>

  • ciągłe, obsesyjne myśli dotyczące seksu,
    • zaniedbywanie obowiązków rodzinnych i zawodowych przez myślenie o seksie i uprawianie go najczęściej z przypadkowymi partnerami,
      • kompulsywne powtarzanie destrukcyjnych zachowań seksualnych, pomimo widocznych strat,
        • stopniowy wzrost potrzeb seksualnych.

          Po chwilowym spełnieniu nimfomanka odczuwa pustkę i pogardę do samej siebie. Wdaje się więc w kolejne niesatysfakcjonujące i najczęściej krótkotrwałe relacje.

          Nimfomania zazwyczaj zaczyna się w okresie dojrzewania. Za pomocą seksu młode osoby próbują rozładowywać trudne do zrozumienia emocje. Presja ze strony rodziny, zaniżone poczucie własnej wartości czy niepowodzenia w szkole – seks staje się dla nimfomanki lekarstwem na wszystkie te problemy. Ulga jest jednak krótkotrwała, jak w przypadku każdego uzależnienia i kompulsywnego zachowania, nimfomanka wchodzi więc w kolejne niesatysfakcjonujące relacje.

          Zobacz też: Kiedy dziecko zaczyna odkrywać swoją seksualność >>>

          Przygodne relacje seksualne można do pewnego momentu nazywać szaleństwami młodości. Prawdziwe problemy zaczynają się jednak w momencie, gdy nimfomanka pragnie stworzyć stały związek. Chęć rozładowania emocji za pomocą seksu jest tak silna, że jeden partner jej najczęściej nie wystarcza. Osoby uzależnione od seksu zazwyczaj zdradzają więc swoich małżonków, przez co spirala trudnych emocji nakręca się coraz bardziej. Zaczyna się od jednej zdrady, jednak nimfomanka, czując swoją bezkarność, zdradza regularnie. Najczęściej robi to wbrew sobie, a każda kolejna zdrada wiąże się z rosnącym poczuciem winy i wstrętem do siebie.

          Nimfomanka – czy można ją wyleczyć?

          Hiperseksualizm można leczyć, podobnie jak inne uzależnienia. Podstawowym warunkiem wyleczenia nimfomanii jest uświadomienie sobie problemu. Najczęściej bodźcem do leczenia jest rozpad małżeństwa lub utrata pracy. Nimfomanka w pewnym momencie musi zdać sobie sprawę z tego, jak destrukcyjne jest jej zachowanie.

          Zobacz też: Odkryłam zdradę, co dalej? Jak wybaczyć zdradę i czy w ogóle wybaczyć? >>>

          W tej sytuacji niezwykle ważne jest wsparcie najbliższych. Problem nimfomanii traktowany jest często z przymrużeniem oka, nimfomanka często jest obiektem żartów. Dlatego tak istotne jest, aby osoby z najbliższego kręgu rodziny i przyjaciół nimfomanki były świadome destrukcyjności tego uzależnienia . Nimfomanka nie powinna również ukrywać swojego problemu przed partnerem. Tylko w ten sposób będzie mogła zbudować stały związek oparty na wzajemnym zaufaniu.

          Kolejnym krokiem nimfomanki, która pragnie wyjść z uzależnienia, powinna być wizyta u specjalisty. Seksuolog może przepisać odpowiednie leki obniżające popęd seksualny i polecić terapię u psychologa lub psychoterapeuty. Leczenie nimfomanii to długotrwały proces, ponieważ jedynym problemem nie jest tutaj uzależnienie od seksu, lecz nierozwiązane problemy, które leżą u jego podstaw.

          Zobacz film: Kolory seksu. Źródło: Dzień Dobry TVN.

          Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN

          podziel się:

          Pozostałe wiadomości