Dripping - oryginalna technika malarska. Na czym polega?

Przybory malarskie na biurku
Witthaya Prasongsin
Nowoczesna sztuka przybiera różnorodne formy – dla wielu artystów ważny jest sam proces tworzenia obrazu. Tak właśnie jest w przypadku nurtu action painting, do którego zaliczana jest technika drippingu. W tego rodzaju malarstwie liczą się emocje, kolorystyka i faktura obrazu, które pokazują proces jego powstawania.

Technika drippingu uważana jest za jeden z głównych trendów action painting. Dripping stosowali w swoich dziełach najwięksi przedstawiciele abstrakcjonizmu ekspresyjnego. Czym dokładnie jest dripping i action painting? Co jeszcze warto wiedzieć o tej technice?

Czym jest dripping?

Dripping, określany także jako drip painting lub coulage, to jedna z technik artystycznych zaliczanych do sztuki abstrakcyjnej. Szczególnie chętnie po tę formę wyrazu artystycznego sięgali artyści z nurtu action painting, czyli malarstwa gestu. Podstawowa forma drippingu polega na „upuszczaniu” farby na płótno. Artysta pozwala farbie ściekać z pędzla, puszki czy innego przedmiotu, na przykład patyka. Stąd też nazwa tej techniki – z angielskiego drip oznacza „ściekać”, „kapać”. Niekiedy artysta po tym, jak farba ścieknie z pędzla czy puszki, porusza płótnem, aby uzyskać ciekawszy, bardziej ekspresyjny efekt. To zwiększa spontaniczność tworzenia i zapewnia zaskakujący efekt zamykający proces malowania dzieła. Artysta nie używa w tej technice narzędzi malarskich w tradycyjny sposób. Nie maluje nimi bezpośrednio na płótnie. Nawet jeśli korzysta z pędzla czy szpachli, służą one jedynie do tego, by farba mogła z nich ściekać na płótno.

Dripping stanowi technikę często stosowaną w nurcie action painting. Charakterystyczne dla niego są między innymi spontaniczność, emocjonalność oraz energia , jaka kryje się w procesie twórczym. I to właśnie sam proces twórczy jest tutaj najważniejszy – to on jest w pewnym sensie dziełem i produktem artysty. Duże znaczenie ma tutaj przypadkowość, jednak nie ma ona dominującego znaczenia. Liczy się też kolorystyka dzieła oraz faktura, jaką nadał mu autor. Malarz może kontrolować to, gdzie upadnie kropla farby, może nadać jej odpowiedni kierunek, zmienić prędkość opadania.

Dripping – kto wykorzystywał tę technikę w swoich dziełach?

Action painting, w tym także i dripping, zaczęły się intensywnie rozwijać w pierwszej połowie ubiegłego wieku. Za jednego z głównych reprezentantów tej techniki uznaje się Jacksona Pollocka. Stosował on dripping od 1947 roku. Malarz do tworzenia swoich dzieł wykorzystywał między innymi emalie i lakiery przemysłowe. Dodając do nich różne drobne materiały, na przykład piasek czy kruszywo, mógł nadawać swoim obrazom różnorodne faktury. Do tworzenia dzieł używał różnych przedmiotów. Często też pozwalał wyciekać farbie na obraz wprost z przedziurawionej puszki. To wszystko sprawiało, że jego obrazy były bardziej ekspresyjne i różnorodne.

Nieco wcześniej, bo już na początku lat czterdziestych, z techniki drippingu w swoich dziełach korzystali między innymi Max Ernst, Francis Picabia czy Andre Masson . Ciekawą postacią jest również Janet Sobel (pochodząca z ukraińsko-żydowskiej lub polsko-żydowskiej rodziny emigrantka, która zaczęła malować najprawdopodobniej pod wpływem syna), uznawana za jedną z pierwszych artystek wykorzystujących tę technikę. Na jej prace zwróciła uwagę między innymi Peggy Guggenheim. Obok drippingu stosowała również techniki nawiązujące do nurtu malarstwa ludowego.

Wśród innych artystów stosujących dripping w swoim malarstwie, można wymienić Johna Hoylanda, Normana Bluhma, Dana Christensena czy Pat Steir.

Terapia sztuką – dripping jako jedna z metod wykorzystywanych w arteterapii

Dripping jest jedną z technik malarskich chętnie stosowanych w różnego rodzaju terapiach oraz w pracy z dziećmi i młodzieżą. Zastosowanie tej techniki pozwala na wyrażenie swoich emocji poprzez stworzenie dzieła. Dripping idealnie się do tego nadaje, gdyż sam proces tworzenia jest niezwykle emocjonujący i ekspresyjny. Arteterapię, czyli terapię sztuką, zaleca się między innymi przy wsparciu leczenia pacjentów, którzy mają problemy z komunikacją werbalną (na przykład osób głuchoniemych), a także u osób, które zmagają się z problemami psychicznymi, na przykład depresją, zaburzeniami lękowymi czy nerwicami. Taka forma terapii może pomóc również ludziom, którzy przeżyli silną traumę.

Zobacz także:

Zobacz wideo: Portrety i obrazy z nici

Dzień Dobry TVN

Autor: Adrian Adamczyk

podziel się:

Pozostałe wiadomości