Jakub Degee - prawdopodobnie pierwszy Polak, który sfotografował anakondę pod wodą

Anakonda zielona, żółta, boliwijska i ciemna to gatunki węży dusicieli, które uznaje się za największe na świecie. Naturalnie występują na terenie Ameryki Południowej. Polują głównie w nocy, a ich okazałe rozmiary i masa ciała pozwalają atakować nawet większe od siebie zwierzęta. W Dzień Dobry TVN gościliśmy Jakuba Degee, prawdopodobnie pierwszego Polaka, który sfotografował anakondę pod wodą. Opowiedział nam o tym nie lada wyczynie.

Anakonda uznawana jest za największego węża świata z rodziny dusicieli. Dorosły osobnik może osiągnąć długość 7 metrów oraz ważyć ok. 100 kilogramów. Zwierzę występuje w dorzeczach Orinoko i Amazonki. Anakondę można również spotkać w lasach tropikalnych i mokradłach Ameryki Południowej.

>>> Zobacz także:

  1. Zaskakujące odkrycie na Ursynowie. Pod autem znaleziono pytona
    1. Egzotyczne zwierzątka "domowe"
      1. Mieszka z około pięćdziesięcioma wężami

        Gatunki anakondy i ich występowanie

        Rozróżnia się 4 gatunki anakondy:

        • Anakonda zielona, inaczej anakonda olbrzymia (Eunectes murinus), to największy przedstawiciel tego rodzaju węży. Zamieszkuje tereny Paragwaju, Wenezueli, Boliwii, Ekwadoru, Gujany, Kolumbii. Najdłuższa anakonda z gatunku zielonych, wychowana w niewoli, mierzyła ponad 6 metrów długości i ważyła ponad 90 kilogramów.
          • Anakonda żółta (Eunectes notaeus), nazywana również anakondą paragwajską lub południową, występuje głównie w Brazylii, Argentynie, Paragwaju, Boliwii oraz Urugwaju. Żółty gatunek węża jest nieco mniejszy w porównaniu z zielonym. Jego cechą charakterystyczną jest żółte umaszczenie z licznymi czarnymi plamkami na grzbiecie.
            • Anakonda boliwijska (Eunectes beniensis) występuje głównie w Boliwii. Dorosły osobnik osiąga długość ok. 3 metrów, ma żółty kolor brzucha i charakterystyczne czarne plamy na grzbiecie. Anakonda boliwijska trawi schwytane ofiary nawet do 4 miesięcy.

              Anakonda ciemna (Eunectes deschauenseei) jest spotykana głównie w Brazylii. Dorosły osobnik mierzy ok. 4 metrów. Anakonda ciemna potrafi topić wybrane przez siebie ofiary. Zwierzę poluje głównie w nocy, w czym pomaga mu charakterystyczne ciemne oliwkowo-brązowe umaszczenie z owalnymi plamami.

              Anakonda – polowanie

              Ze względu na potężne ciało, anakonda na lądzie jest ociężała i powolna, jednak w wodzie wyjątkowo lekka i zwinna. Pod taflą wody może osiągnąć prędkość 20 km/h oraz wstrzymać powietrze na około 20 minut, zwykle leżąc na dnie i czekając na okazję do ataku. Pokaźna masa mięśniowa węża umożliwia mu polowanie nawet na zwierzęta znacznie większe, np. jelenie, jaguary, tapiry, pekari. Anakonda, zwłaszcza ciemna, w ciągu dnia ukrywa się, by nocą uaktywnić się i wyruszyć na łowy. Wąż czyha na swoje ofiary najczęściej w płytkiej wodzie, przy brzegu, gdzie zastyga w bezruchu, wystawiając na powierzchnię jedynie oczy i nozdrza. Gdy do wodopoju podchodzi jakieś zwierzę, następuje natychmiastowy atak. Wąż wgryza się w ciało ofiary, a następnie owija się wokół niej, skutecznie ją dusząc i jednocześnie podtapiając.

              Wąż rozpoczyna konsumpcję ofiary zawsze od głowy i powoli przesuwa jej ciało w głąb olbrzymiego żołądka. Po posiłku zwierzę leży bez ruchu przez kilkanaście dni, w trakcie których organizm zwierzęcia rozpoczyna trawienie pokarmu. W sytuacji, gdy procesy gnilne zajdą szybciej niż proces trawienia, u zwierzęcia może wystąpić zatrucie pokarmowe, które w ekstremalnych przypadkach spowoduje śmierć gada. Po sytym posiłku wąż nie poluje przez kilka miesięcy.

              Potomstwo anakondy

              Kiedy samica anakondy jest gotowa do rozrodu, wysyła do samców sygnały w postaci zapachów. Gody węży, które często odbywają się w wodzie, są plątaniną syczących i wijących się wokół samicy ciał. Młode rodzą się pół roku po skutecznej kopulacji. Małe anakondy wykluwają się w łonie matki i rodzą jako swobodne osobniki. Już po kilku godzinach od narodzin opuszczają legowisko, często stając się pokarmem dla innych drapieżników. Dopiero trzy- lub czteroletnie anakondy osiągają bezpieczny rozmiar, który skutecznie odstrasza od nich dzikie zwierzęta.

              Hodowla anakondy

              Jako zwierzęta domowe najlepiej sprawdzają się anakondy urodzone i wychowywane w niewoli. Dzikie osobniki schwytane na wolności są niezwykle nieufne i agresywne, a praca z nimi jest nie tylko niebezpieczna dla człowieka, ale i mało efektywna. Aby zwierzę mogło rozwijać się prawidłowo, potrzebuje do tego odpowiednich warunków. Przede wszystkim, ze względu na okazałe rozmiary, anakonda potrzebuje dużego i przestronnego terrarium o minimalnych wymiarach 180 × 90 × 50 cm lub większych. Można je zbudować własnoręcznie, pamiętając, że konstrukcja musi być stabilna i wytrzymała. Jednym z najważniejszych elementów wyposażenia terrarium jest pojemnik z wodą, który powinien być na tyle duży i głęboki, aby wąż mógł się w nim swobodnie zanurzyć. Zbiornik można nagrzewać matami grzejnymi bądź żarówkami. Temperatura wody powinna wynosić ok. 28℃. Anakondy lubią się wspinać, dlatego warto w terrarium umieścić grube gałęzie bądź drewniane belki, a także skrzynię, w której gad będzie mógł się schować.

              Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN

              podziel się:

              Pozostałe wiadomości