Impotencja to inaczej zaburzenia erekcji albo niemoc płciowa. Światowa Organizacja Zdrowia zasugerowała w 1992 roku, aby mówić o zaburzeniach erekcji, a nie o impotencji. W świadomości społecznej impotencja jest kojarzona w sposób pejoratywny.
Impotencja: co to jest?
Impotencję można zdefiniować w sposób ogólny jako „ niezdolność osoby do dokonania aktu seksualnego ” (Czapla, 2001). Zaburzenia erekcji mogą być zdefiniowane jako „ utrwalona (ponad 6 miesięcy) niezdolność do uzyskania lub utrzymania erekcji, wystarczającej do odbycia satysfakcjonującego stosunku płciowego ” (Rabijewski, Papierska, 2006). Co ważne, możliwe jest pojawienie się także impotencji u kobiet, chociaż w takim wypadku potocznie nazywana się takie zaburzenie „ oziębłością ”. Impotencja to dysfunkcja seksualna, która dotyczy głównie mężczyzn po 50. roku życia.
Impotencja: objawy
Impotencja u mężczyzn jest jednym z najważniejszych problemów seksuologicznych. Głównym objawem impotencji u mężczyzn jest niemożność osiągnięcia wzwodu członka mimo chęci mężczyzny. Jedynym tak naprawdę objawem niemocy płciowej jest nieprawidłowy wzwód prącia. Tym samym współżycie seksualne jest praktycznie niemożliwe. Zaburzenia erekcji to problem narastający wraz z wiekiem, ponieważ u mężczyzn do 35. roku życia impotencja jest bardzo rzadka i cierpi na nią około 5% populacji, natomiast po 60. roku życia odsetek ten wzrasta do 50%. Impotencja w młodym wieku objawia się problemem ze wzwodem, który dotyczy zwykle pierwszych kontaktów seksualnych, co jest związane ze stresem i potrzebą sprawdzenia się.
Impotencja: przyczyny
Jedną z najważniejszych przyczyn impotencji jest spadek samooceny u mężczyzn, zaburzenia w relacji partnerskiej lub małżeńskiej, a także ogólna frustracja, dotycząca sfery intymnej (Rabijewski, Papierska, 2006). Zdarza się także, że niski poziom satysfakcji z życia codziennego ujemnie wpływa na sferę seksualną mężczyzny (Bossini i in., 2014) i powoduje zaburzenia erekcji. Przyczyny impotencji mogą być także związane z:
a.) Czynnikami organicznymi, budową narządu,
b.) Zaburzeniami hormonalnymi,
c.) Zażywaniem leków (przeciwdepresyjne, uspokajające, na nadciśnienie);
d.) Czynnikami psychologicznymi ( impotencja psychogenna ),
e.) Chorobami, na przykład cukrzycą, udarem mózgu, czy miażdżycą.
Odrębnym problemem jest impotencja alkoholowa , która spowodowana jest nadmiernym spożywaniem alkoholu. Przyczyny impotencji u 40 latka są często związane z andropauzą (zmniejszeniem się syntezy testosteronu) oraz z kryzysem wieku średniego. Ważną rolę odgrywa także styl życia. Jeśli mężczyzna jest mało aktywny, odżywia się niezdrowo i ma nałogi, to ryzyko pojawienia się zaburzeń erekcji jest wyższe niż w przypadku mężczyzn prowadzących zdrowy styl życia.
Impotencja: leczenie
Pytanie o to, jak leczyć impotencję , jest ważne zarówno dla mężczyzn, którzy cierpią na to zaburzenie, jak i dla ich partnerek. Na rynku dostępne są metody farmakologiczne, czyli środki takie jak Viagra czy Sildenafil, które leczą impotencję. Leki bez recepty nie są zwykle skuteczne, ponieważ można uznać je za suplementy diety, jednak mogą działać na zasadzie placebo. Możliwe są także metody iniekcji, czyli wstrzyknięcia do ciał jamistych leków, jednak tego typu zabiegi mogą powodować uszkodzenie cewki moczowej. W takim razie jak walczyć z impotencją ? Skuteczną metodą jest psychoterapia powiązana z farmakoterapią. W trakcie spotkań z psychologiem pacjent może zrozumieć, że zaburzenia erekcji nie są jego „winą”, tylko zaburzeniem niezależnym od woli, a to znacząco poprawia męską samoocenę. W przypadku przyczyn psychogennych to właśnie wizyta u psychologa, psychoterapeuty, lub seksuologa, jest najważniejszym elementem terapii. Możliwa jest także terapia alternatywna, która może być skuteczna u niektórych pacjentów cierpiących na impotencję. Leczenie naturalne powinno być jednak tylko dodatkiem do pozostałych metod.
Zaburzenia erekcji są jednymi z najczęściej występujących zaburzeń seksuologicznych u mężczyzn, a możliwość występowania impotencji wzrasta wraz z wiekiem. Leczenie zwykle jest interdyscyplinarne, to znaczy łączy się metody psychoterapii i metody farmakologiczne. Zaburzenia erekcji są możliwe do wyleczenia, jednak nie należy zwlekać z wizytą u specjalisty, ponieważ tłumienie problemów może doprowadzić do nasilenia się objawów.
Literatura
1. Bossini, L., Fortini, V., Casolaro, I., Caterini, C., Koukouna, D., Cecchini, F., Fagiolini, A. (2014). Dysfunkcje seksualne, choroby psychiczne a jakość życia–praca przeglądowa. Psychiatr. Pol , 48 (4), 715-726.
2. Czapla, M. (2001). Impotencja funkcjonalna jako podstawa przeszkody zrywającej w świetle nauki prawa kanonicznego, Ius Matrimoniale 6 (12), 65-85.
3. ICD-10. (2000).Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne. Warszawa: Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne Vesalius . ISBN 83-85688-25-0 .
4. Lew-Starowicz, Z. (2005). Diagnostyka różnicowa zaburzeń erekcji. Seksuologia Polska , 3 (2), 60-63.
5. Rabijewski, M., Papierska, L. (2006). Etiopatogeneza i leczenie zaburzeń erekcji Pathogenesis and treatment of erectile dysfunction. Geriatria Polska.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN