Zaburzenia odżywiania to dysfunkcje związane z łaknieniem, które mają podłoże w psychice. Najczęściej występujące choroby to bulimia i anoreksja . Stanowią poważny problem społeczny. Dokładna liczba chorych nie jest znana, ponieważ duża część osób ukrywa swoje objawy i nie wszyscy zgłaszają się na leczenie. Posiadanie wiedzy na temat, jak rozpoznać bulimię u bliskiej osoby, umożliwi szybsze uzyskanie pomocy i ograniczy powikłania.
Zobacz też:
Co to jest bulimia?
Bulimia (żarłoczność psychiczna) jest jednym z zaburzeń odżywiania o podłożu psychicznym. Polega na częstych i nawracających epizodach niekontrolowanego objadania się, a następnie pozbywania się nadmiaru spożytych kalorii poprzez stosowanie środków kompensacyjnych (leki na przeczyszczenie, wywoływanie wymiotów). Powodem jest lęk przed wzrostem masy ciała . Bulimicy często tracą kontrolę nad ilością, rodzajem i postacią pokarmu, a także całym procesem jedzenia. Podczas jednego napadu są w stanie przyjąć nawet około 4 tysiące kalorii. Atakom najczęściej towarzyszy uczucie ulgi połączone ze wstydem . Zdecydowana większość chorych przez długi czas ukrywa bulimię przed bliskimi.
Na podstawie zachowań kompensacyjnych wyróżnia się dwa typy bulimii :
- przeczyszczający – osoba chora stosuje środki przeczyszczające, diuretyczne, lewatywy i prowokuje wymioty,
- nieprzeczyszczający – między napadami objadania się osoba chora stosuje ścisłą dietę, głodówkę lub wyczerpujące ćwiczenia fizyczne (bulimia sportowa).
Choroba może wystąpić w każdym wieku u obu płci. Najczęściej dotyczy młodych kobiet, które uprawiają aktywności związane z koniecznością posiadania szczupłej sylwetki: tancerek, łyżwiarek, modelek. Bulimiczka zdaje sobie sprawę z tego, że jest chora. Jednak nie jest w stanie sama przerwać niepohamowanego pragnienia jedzenia, co dodatkowo napędza uczucie lęku, wstyd i poczucie winy. Coraz większym problemem staje się bulimia u dzieci , która jest dla nich sposobem na radzenie sobie z emocjami i problemami.
Bulimia – objawy
Podstawowe objawy bulimii to niekontrolowane objadanie się połączone z obsesyjnym lękiem przed przytyciem i skutkami przyjmowania dużej ilości kalorii, który prowadzi do zachowań kompensacyjnych : wymiotów, intensywnych ćwiczeń fizycznych, głodówek, stosowania restrykcyjnej diety lub przeczyszczających i moczopędnych środków farmakologicznych. Bulimicy są nadmiernie skupieni na jedzeniu, liczeniu kalorii i chęci posiadania szczupłej sylwetki. Pozostałe objawy bulimii wynikają z symptomów podstawowych. Należą do nich:
- zaburzenia wodno-elektrolitowe (odwodnienie oraz niedobory magnezu, potasu, sodu),
- niedobory witamin, mikro- i makroelementów,
- zniszczenie zębów na skutek wymiotów,
- częste zaparcia lub biegunki,
- zaburzenia miesiączkowania,
- nadżerki w ścianie przełyku i żołądka, które grożą pęknięciem,
- refluks żołądkowo-przełykowy,
- bóle głowy,
- obniżenie nastroju,
- wycofanie społeczne.
Osoby, które chorują na bulimię , są niezadowolone ze swojego wyglądu, mają niskie poczucie własnej wartości. Często przez bardzo długi czas ukrywają objawy przed najbliższym otoczeniem – jedzą w samotności, zamykają się w łazience. Ulga odczuwana po wymiotach trwa krótko i zaraz po niej pojawiają się wstyd, wyrzuty sumienia i nienawiść do samego siebie.
Przyczyny bulimii
Bulimia jest spowodowana zaburzeniami w sferze psychicznej . Najczęściej dotyka osób, które nie radzą sobie z problemami i emocjami, żyją w stresie, tkwią w konfliktach z najbliższymi, nie akceptują siebie, są im stawiane zbyt duże wymagania, którym nie mogą sprostać. Osoby chore zajadają swoje problemy, a prowokowane wymioty wywołują poczucie ulgi.
Anoreksja a bulimia
W bulimii podobnie jak w anoreksji osoba chora odczuwa paniczny lęk przed przyrostem masy ciała, nie akceptuje siebie i ma zaburzony obraz swojego ciała. Jednak waga bulimików najczęściej utrzymuje się w normie, a drastyczne wychudzenie organizmu zdarza się rzadko.
Niektóre osoby zmagają się z połączeniem anoreksji z bulimią. Anoreksja bulimiczna to napady niepohamowanego objadania się i wymiotów przeplatane głodówkami. Dotyczy najczęściej kobiet przed ukończeniem 21 roku życia i ma podłoże psychiczne.
Jak leczyć bulimię?
Bulimia ma podłoże psychologiczne, dlatego jej leczenie opiera się w głównej mierze na psychoterapii . Jej celami są poznanie przyczyny choroby, nauka wyzbycia się natrętnych myśli dotyczących jedzenia, nabycie umiejętności radzenia sobie ze stresem i emocjami oraz poprawienie ogólnego stanu psychicznego osoby chorej. Leczenie farmakologiczne bulimii to stosowanie środków przeciwdepresyjnych, zwłaszcza fluoksetyny. Efekty może przynieść współpraca z dietetykiem.
Bulimia – skutki
Skutki bulimii to poważne problemy zdrowotne: uszkodzenia układu nerwowego i pokarmowego, zaburzenia narządów związane z niedoborem składników mineralnych, osteoporoza, zahamowanie wzrostu. Bulimia powoduje wyniszczenie organizmu, które może prowadzić do śmierci .
Zobacz film: Wygrała z bulimią i teraz pomaga innym
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN