Definicja bigoreksji mówi, że jest to zaburzenie psychiczne, które polega na subiektywnym odczuciu niedostatku masy mięśniowej. Ta choroba dotyka ok. 10% mężczyzn zajmujących się kulturystyką. Rozpoczyna się najczęściej w okresie dojrzewania i rozwija się u chłopców o niewielkiej masie mięśniowej oraz wątłej posturze. Szczególnie zagrożeni są ci, którzy mają problemy z funkcjonowaniem w grupie kolegów i koleżanek, są nieśmiali i zamknięci w sobie. Bigoreksji bardzo często towarzyszą depresja, lęki lub nerwica.
Więcej:
Objawy bigoreksji
Symptomy bigoreksji nie są trudne do zauważenia, zwłaszcza u bliskiej osoby. Czym jest to zaburzenie, dobrze wiedzą partnerki i osoby bliskie bigorektykom. Obsesja na punkcie własnej masy mięśniowej u męża, chłopaka, brata czy przyjaciela jest bardzo dobrze widoczna. Najprościej rzecz ujmując, stan mięśni osoby chorej jest dla niej wartością najwyższą, potrafi ona zostawić w tyle relacje rodzinne i koleżeńskie oraz życie zawodowe. Mężczyzna chorujący na bigoreksję jest wciąż zaabsorbowany myślą, że jego ciało nie jest wystarczająco umięśnione. Zaburzone postrzeganie budowy własnego ciała wpływa na pogorszenie funkcjonowania na innych polach życiowych. Bigorektyk potrafi nawet kilkanaście razy dziennie oglądać swoje mięśnie w lustrze, mierzyć ich obwody i porównywać się z mistrzami kulturystyki. Trening jest dla niego najważniejszym punktem dnia i dlatego osoba chora potrafi zrezygnować z innych, obiektywnie ważniejszych zajęć, byleby doprowadzić ćwiczenia do końca. Wybierając pomiędzy wizytą u lekarza a treningiem, osoba z bigoreksją uda się na siłownię. Bigorektycy są wciąż niezadowoleni ze swojej masy mięśniowej i wstydzą się własnego wyglądu, nawet jeśli są wysportowani i umięśnieni. Przez to unikają chodzenia na plażę czy basen, gdzie zachodzi konieczność pokazania ciała publicznie. Ważne jest też dla nich stosowanie diety budującej masę mięśniową. Zaburzone postrzeganie siebie i nieustanne uczucie bycia zbyt chudym i wątłym sprawiają, że nawet w sytuacjach zagrożenia życia i zdrowia chorzy nie potrafią rezygnować z diety lub treningu.
Jak dochodzi do bigoreksji? Mechanizm choroby
Przyczyny bigoreksji to najczęściej niepewność siebie, niezadowolenie z własnego wyglądu oraz zaburzone relacje z przyjaciółmi i rodziną. Na chorobę szczególnie podatni są młodzi mężczyźni, którzy wkraczają w dorosłość i mają za sobą trudne doświadczenia w szkole i środowisku rówieśniczym. Mogły być to docinki ze względu na chudą i wątłą sylwetkę, niską sprawność fizyczną lub otyłość.
Na początku bigorektyk regularnie uczęszcza na siłownię i dba o odpowiednią dietę, która wspomaga budowę masy mięśniowej. Regularność i konsekwencja doprowadzają do wykształcenia zdrowego i atrakcyjnie wyglądającego ciała. Zmiany są zauważane przez otoczenie, bliscy i dalsi znajomi chwalą posturę osoby trenującej, co daje jej motywację do dalszych ćwiczeń. Człowiek dotknięty bigoreksją cieszy się z pochwał, jednak sam nie odczuwa satysfakcji z wyglądu swojego ciała i nie jest z niego zadowolony. Wymusza to na nim dalsze, jeszcze cięższe niż dotychczas treningi, które nabierają charakteru kompulsywnego. Bigorektyk skupia się wyłącznie na sobie, własnych dążeniach, kontakty towarzyskie czy rodzinne zaczyna postrzegać jako stratę czasu i przeszkodę w osiągnięciu celu. Jeśli już nawet znajdzie się w towarzystwie, nudzą go wszelkie rozmowy poza tymi o budowaniu masy mięśniowej. Osoby cierpiące na bigoreksję sięgają po środki, które wspomagają rozwój mięśni, najczęściej steroidy anaboliczne, niejednokrotnie przedawkowując je i narażając się na wiele nieprzyjemnych, a nawet niebezpiecznych dla zdrowia skutków ubocznych.
Leczenie bigoreksji
Bigoreksja jest chorobą o podłożu psychicznym, dlatego nie wykryją jej żadne badania medyczne. Diagnostyka bigoreksji polega głównie na wywiadzie psychologicznym lub psychiatrycznym oraz ewentualnym zebraniu wywiadów od najbliższej rodziny osoby chorującej. Jak leczyć bigoreksję? Najczęściej stosowana jest psychoterapia behawioralna lub terapia psychodynamiczna, zależnie od indywidualnej sytuacji pacjenta. Jeśli chorobie towarzyszą depresja, nerwica, lęki lub nadmierne pobudzenie, włączane jest leczenie farmakologiczne w postaci antydepresantów. Mężczyźni z bigoreksją cierpią również na uszkodzenia organów wewnętrznych wywołane przyjmowaniem sterydów. Leczenie polega na utrzymaniu tych narządów w jak najlepszym stanie, poprawę ich funkcjonowania oraz zmniejszenie nieprzyjemnych objawów ich niedoczynności.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN