Adam Zagajewski nie żyje
Jeden z liderów literackiego pokolenia '68, od dekad słuchany, czytany i nagradzany w świecie. Recenzent polskich przemian, głośno zabierający głos w obronie wolności. Wybitny poeta i eseista Adam Zagajewski zmarł w niedzielę wieczorem. Miał 75 lat. O jego śmierci poinformował portal wyborcza.pl
- Był ostatnim jak dotąd polskim poetą, który wszedł do obiegu literatury światowej; zajął w niej miejsce przynależne autorom słuchanym i czytanym z uwagą, jaka wcześniej była udziałem Czesława Miłosza, Wisławy Szymborskiej czy Zbigniewa Herberta - czytamy na stronie wyborcza pl.
Adam Zagajewski zmarł 21 marca
Urodził się w 1945 r. we Lwowie. Miasto to utrwalił w jednym ze swoich najgłośniejszych tomów ”Jechać do Lwowa” (1985). Rodzina Zagajewskich jako przesiedleńcy trafiła do Gliwic. Ojciec został profesorem na tutejszej Politechnice Śląskiej. W gliwickim V Liceum Ogólnokształcącym im. Andrzeja Struga przyszły poeta w 1963 r. zdał maturę. Studiował psychologię i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Zadebiutował w 1967 r. na łamach "Życia Literackiego". Publikował także w "Odrze" i "Twórczości". W 1968 r. współtworzył krakowską grupę poetycką "Teraz", postulującą powrót do klarowności języka poetyckiego. Młodzi poeci domagali się zakorzenienia języka w codzienności, wzmocnienia jego wpływu na rzeczywistość. Zagajewski wraz z Julianem Kornhauserem stworzyli program ideowo-artystyczny formacji poetyckiej Nowa Fala, którego autorzy apelowali o pokazanie w sztuce "świata nie przedstawionego".
Pierwsze książki poetyckie Zagajewskiego - "Komunikat" (1972) i "Sklepy mięsne" (1975) - stanowiły właśnie realizację nowofalowego postulatu mówienia prawdy o otaczającej rzeczywistości i obnażania fałszu oficjalnego języka.
Zagajewski, związany z opozycją demokratyczną, po proteście wobec projektowanych zmian w Konstytucji PRL został w 1975 roku objęty zakazem druku. W 1976 roku współtworzył i redagował niezależne pismo "Zapis". W 1982 roku wyjechał do Paryża, gdzie współpracował z miesięcznikiem "Kultura" i "Zeszytami Literackimi". Powrócił w 2002 r. i zamieszkał w Krakowie.
Jest autorem takich zbiorów wierszy jak m.in. "List. Oda do wielości" (1983), "Jechać do Lwowa" (1985) oraz "Płótno. Paryż" (1990) "Ziemia ognista" (1994), "Trzej aniołowie" (1997), "Pragnienie" (1999), "Asymetria" (2014), "Lotnisko w Amsterdamie" (2016), "Prawdziwe życie" (2019). Cenione były także jego tomy eseistyczne takie jak "Dwa miasta" (1991) "W cudzym pięknie" (1998), "Obrona żarliwości" (2002), "Poeta rozmawia z filozofem" (2007), "Substancja nieuporządkowana" (2019).
W latach 1973–1983 był członkiem Związku Literatów Polskich, od 1979 - Polskiego PEN Clubu, od 2006 - Polskiej Akademii Umiejętności.
Laureat Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1975), Międzynarodowej Nagrody Neustadt w dziedzinie literatury (2004) i Nagrody Księżnej Asturii (2017).
Uhonorowany Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Brązowym Krzyżem Zasługi, Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” i Orderem Legii Honorowej (Francja).
Rękopisy, brudnopisy i wydruki wierszy Wisławy Szymborskiej zostały wystawione w Bibliotece Jagiellońskiej. Zobacz wideo:
Zobacz też:
Lewandowska, Kossakowski, Szabatin. Gwiazdy obchodzą Światowy Dzień Zespołu Downa
Autor: Luiza Bebłot
Źródło: wyborcza.pl, PAP